Θαμμένο κάτω από την επιφάνεια της Γης, θα βρείτε ένα απόκοσμο τοπίο κρυστάλλων που κάνουν τους ανθρώπους να φαίνονται “μυρμήγκια” και βρίσκεται στα υπόγεια βάθη του βουνού Naica στην Τσιουάουα του Μεξικού.
Μερικοί κρύσταλλοι στη σπηλιά ζυγίζουν όσο 55 τόνοι! Μέχρι πρόσφατα, οι φυσικές διεργασίες που εμπλέκονται στο σχηματισμό αυτών των κρυστάλλων παρέμεναν ένα μυστήριο.
Δείτε τι έμαθαν οι επιστήμονες από τότε για το πώς αυτοί οι κρύσταλλοι μεγάλωσαν σε τόσο τεράστιο μέγεθος.
Ένα φυσικό θαύμα σαν κανένα άλλο
Δύο ανθρακωρύχοι που εργάζονταν για την Industria Peñoles ανακάλυψαν κατά λάθος το Cueva de los Cristales (Σπηλιά των Κρυστάλλων) του Μεξικού ενώ ανέσκαβαν μια νέα σήραγγα το 2000. Έμειναν έκπληκτοι από το θέαμα του φυσικού θαύματος και των τεράστιων κρυστάλλινων δομών του.
Μια κοιλότητα στον ασβεστολιθικό βράχο, το Σπήλαιο των Κρυστάλλων έχει σχήμα πετάλου. Έχει πλάτος περίπου 3 μέτρα και μήκος 27 μέτρα. Τέλειοι πολυεπίπεδοι κρύσταλλοι καλύπτουν το δάπεδο. Τεράστια κρυστάλλινα δοκάρια προεξέχουν τόσο από το δάπεδο όσο και από τους τοίχους, δημιουργώντας ένα πρισματικό αποτέλεσμα.
Σύμφωνα με τον Juan Manuel García-Ruiz , από το Πανεπιστήμιο της Γρανάδας στην Ισπανία, «Δεν υπάρχει άλλο μέρος στον πλανήτη όπου ο ορυκτός κόσμος αποκαλύπτεται με τέτοια ομορφιά».
Ταξίδι στο Κέντρο του Crystal Cave
Ωστόσο, θα χρειάζονταν χρόνια επιστημονικής μελέτης προτού οι ερευνητές προσδιορίσουν πώς μεγάλωσαν οι γιγαντιαίοι κρύσταλλοι. Ο García-Ruiz και μια ομάδα ερευνητών έχουν εργαστεί στο αφιλόξενο περιβάλλον του σπηλαίου για απαντήσεις. Οι συνθήκες εργασίας τους αποδείχθηκαν σκληρές.
Ο αέρας στις σπηλιές είναι όξινος και φυσικά, δεν υπάρχουν φυσικές πηγές φωτός.
Ενώ αυτές οι περίεργες συνθήκες ήταν ιδανικές για τη δημιουργία κρυστάλλων επικών διαστάσεων, είναι εντελώς επικίνδυνες για τους ερευνητές. Ως αποτέλεσμα, ο García-Ruiz και η ομάδα του φορούν ειδικά κοστούμια κάθε φορά που μπαίνουν στη σπηλιά. Τηρούν επίσης αυστηρά το όριο των 45 λεπτών.
Λύθηκε το μυστήριο των γιγάντων κρυστάλλων
Αφού μελέτησαν μικροσκοπικούς θύλακες υγρού παγιδευμένους μέσα στους κρυστάλλους, ο García-Ruiz και η ομάδα του κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι γεωλογικοί σχηματισμοί ευδοκιμούσαν για έναν λόγο: το παράξενο περιβάλλον του σπηλαίου. Παρέμειναν βυθισμένοι σε νερό πλούσιο σε μεταλλικά στοιχεία σε σταθερή θερμοκρασία λίγο κάτω από τους 60 βαθμούς Κελσίου.
Πριν από περίπου 26 εκατομμύρια χρόνια, η ηφαιστειακή δραστηριότητα γέννησε τη Naica. Γέμισε επίσης το βουνό με ανυδρίτη υψηλής θερμοκρασίας, ένα δομικό στοιχείο κρυστάλλων. Ο ανυδρίτης είναι η άνυδρη (που λείπει νερό) μορφή γύψου. Στους 57 βαθμούς Κελσίου, ο ανυδρίτης είναι σταθερός. Κάτω από αυτή τη θερμοκρασία, μεταμορφώνεται σε γύψο.
Ο García-Ruiz και η ομάδα του υποθέτουν ότι όταν το μάγμα κάτω από το βουνό άρχισε να κρυώνει, η θερμοκρασία έπεσε. Ως αποτέλεσμα, ο ανυδρίτης άρχισε να διαλύεται. Καθώς σιγά-σιγά εμπλούτιζε τα νερά με μόρια ασβεστίου και θειικών οξέων, αυτά τα ορυκτά εναποτέθηκαν στο σπήλαιο ως γιγάντιοι κρύσταλλοι.
Ένα αρχαίο αριστούργημα
Όπως σημειώνει ο García-Ruiz, «Δεν υπάρχει όριο στο μέγεθος που μπορεί να φτάσει ένας κρύσταλλος». Οι ερευνητές πιστεύουν τώρα ότι οι μεγαλύτεροι κρύσταλλοι μέσα στο σπήλαιο χρειάστηκαν περισσότερα πάνω από 500.000 χρόνια για να σχηματιστούν.
Φυσικά, ο μόνος λόγος που οι άνθρωποι είχαν πρόσφατα πρόσβαση στις σπηλιές είναι λόγω της εξορυκτικής δραστηριότητας κάτω από το όρος Naica. Το μεταλλευτικό συγκρότημα Naica περιέχει μερικά από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα αργύρου, μολύβδου και ψευδαργύρου στον πλανήτη.
Δείτε ΒΙΝΤΕΟ ΕΔΩ
photo: pixabay
