Ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια στην κοσμολογία είναι ο ρυθμός με τον οποίο διαστέλλεται το σύμπαν. Αυτό πιστεύουν ότι μπορεί να προβλεφθεί χρησιμοποιώντας το τυπικό μοντέλο της κοσμολογίας, επίσης γνωστό ως Lambda-κρύα σκοτεινή ύλη (Lambda-cold dark matter – ΛCDM). Αυτό το μοντέλο βασίζεται σε λεπτομερείς παρατηρήσεις του φωτός που απομένει από τη Μεγάλη Έκρηξη, το λεγόμενο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων ( cosmic microwave background – CMB ).

Η διαστολή του σύμπαντος κάνει τους γαλαξίες να απομακρύνονται ο ένας από τον άλλο. Όσο πιο μακριά είναι από εμάς, τόσο πιο γρήγορα κινούνται. Η σχέση μεταξύ της ταχύτητας και της απόστασης ενός γαλαξία διέπεται από τη «σταθερά του Hubble», η οποία είναι περίπου 43 μίλια (70 km) ανά δευτερόλεπτο ανά Megaparsec (μονάδα μήκους στην αστρονομία). Αυτό σημαίνει ότι ένας γαλαξίας κερδίζει περίπου 50.000 μίλια την ώρα για κάθε εκατομμύριο έτη φωτός που βρίσκεται μακριά μας.

Αλλά δυστυχώς για το τυπικό μοντέλο, αυτή η τιμή αμφισβητήθηκε πρόσφατα, οδηγώντας σε αυτό που οι επιστήμονες αποκαλούν «ένταση Hubble». Όταν μετράμε τον ρυθμό διαστολής χρησιμοποιώντας κοντινούς γαλαξίες και σουπερνόβα (αστέρια που εκρήγνυνται), είναι 10% μεγαλύτερος από ό,τι προβλέφθηκε με βάση το CMB.

Giant Void – Τεράστιο Κενό

Στη νέα εργασία, παρουσιάζεται μια άλλη πιθανή εξήγηση σύμφωνα με τους επιστήμονες: ειδικότερα αναφέρεται ότι ζούμε σε ένα τεράστιο κενό στο διάστημα (μια περιοχή με πυκνότητα κάτω του μέσου όρου). Αναφέρουν ότι αυτό θα μπορούσε να διογκώσει τις τοπικές μετρήσεις μέσω εκροών ύλης από το κενό. Οι εκροές θα προέκυπταν όταν πυκνότερες περιοχές που περιβάλλουν ένα κενό το τραβήξουν – θα ασκούσαν μεγαλύτερη βαρυτική έλξη από την ύλη χαμηλότερης πυκνότητας μέσα στο κενό.

Σε αυτό το σενάριο, θα χρειαζόταν να βρισκόμαστε κοντά στο κέντρο ενός κενού σε ακτίνα περίπου ενός δισεκατομμυρίου ετών φωτός και με πυκνότητα περίπου 20% κάτω από τον μέσο όρο για το σύμπαν στο σύνολό του – επομένως όχι εντελώς άδειο.

Ένα τόσο μεγάλο και βαθύ κενό είναι απροσδόκητο στο τυπικό μοντέλο – και επομένως αμφιλεγόμενο. Το CMB δίνει ένα στιγμιότυπο της δομής στο βρεφικό σύμπαν, υποδηλώνοντας ότι η ύλη σήμερα θα πρέπει να είναι μάλλον ομοιόμορφα απλωμένη. Ωστόσο, η απευθείας καταμέτρηση του αριθμού των γαλαξιών σε διαφορετικές περιοχές υποδηλώνει πράγματι ότι βρισκόμαστε σε ένα τοπικό κενό.

(με πληροφορίες από scitechdaily.com / photo: pixabay)