Αυτός ο μεγαλεπήβολος στόχος προκάλεσε μεγάλη δυσπιστία! Και δικαίως, καθώς την ίδια ώρα που δίνονται τέτοιες υποσχέσεις, η NASA αδυνατεί να… κατεβάσει αστροναύτες της που βρίσκονται επί μήνες εγκλωβισμένοι στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό!
Πολλά ΜΜΕ αλλά και απλοί πολίτες στο εξωτερικό αναρωτιούνται: «Είναι, λοιπόν, εφικτό να πάμε ξαφνικά από την πλήρη ανυπαρξία των επανδρωμένων διαστημικών αποστολών σε μία… κατάκτηση του πλανήτη Άρη μέχρι το 2029;».
Ρεαλιστικά η απάντηση είναι από τους περισσότερους είναι αρνητική.
«Μια αποστολή στον Άρη θα είναι το μεγαλύτερο εγχείρημα που έχουν κάνει ποτέ οι άνθρωποι», δήλωσε ο Volker Maiwald, μηχανικός αεροδιαστημικής από το Γερμανικό Αεροδιαστημικό Κέντρο (DLR).
Ο Τραμπ μέχρι στιγμής δεν έχει δώσει λεπτομέρειες σχετικά με το σχέδιο για την… κατάκτηση του Άρη, αλλά πιθανότατα βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη SpaceX, την εταιρεία που ιδρύθηκε και διευθύνεται από τον Έλον Μασκ.
Η SpaceX σχεδιάζει να χρησιμοποιήσει το Starship, το οποίο βρίσκεται ακόμη σε ανάπτυξη, για να μεταφέρει ανθρώπους στον Άρη.
Το Starship εκτοξεύτηκε για έβδομη φορά στις 16 Ιανουαρίου, σε μια δοκιμαστική αποστολή που στέφθηκε με μερική επιτυχία:.
Σαφώς, υπάρχει ακόμη πολλή δουλειά που πρέπει να γίνει στο Starship, αν και ο Μασκ είπε ότι η SpaceX στοχεύει να εκτοξεύσει το όχημα σε αποστολές χωρίς πλήρωμα στον Άρη το 2026 και, εάν αυτές οι πτήσεις είναι επιτυχείς, να στείλει αστροναύτες εκεί το 2028.
Το χρονοδιάγραμμα ωστόσο, δεδομένου ότι φτάσαμε να διανύουμε τον δεύτερο μήνα του 2025, είναι αρκετά «σφικτό» και ορισμένες «εκτός προγράμματος αναποδιές» θα καθυστερήσουν τα πάντα.
Πολλοί είναι εκείνοι που σήμερα αμφισβητούν την ικανότητα του Starship να μεταφέρει όλο το απαραίτητο «ωφέλιμο φορτίο» προκειμένου να αποκτήσει ο κόκκινος πλανήτης τους πρώτους του αποίκους.
Άλλοι πάλι υπενθυμίζουν το υπαρκτό πρόβλημα της παραγωγής και κατανάλωσης καυσίμων για τον πύραυλο που θα μεταφέρει τους πρώτους αστροναύτες.
Σύμφωνα με τη NASA, η εκτόξευση μόλις τεσσάρων αστροναυτών από την επιφάνεια του Άρη θα απαιτούσε 15.000 λίβρες (7.000 κιλά) καυσίμου πυραύλων και 55.000 λίβρες (25.000 κιλά) οξυγόνο. Επιπλέον, πρέπει να υπολογιστεί και το οξυγόνο που θα χρειαστεί να αναπνεύσουν οι αστροναύτες κατά τη διάρκεια της παραμονής τους στον Άρη.
Αυτό που καθιστά το εγχείρημα ιδιαίτερα δύσκολο είναι ότι η εξόρυξη αυτών των πόρων πιθανότατα θα πρέπει να γίνει αποκλειστικά από ρομπότ, χωρίς ανθρώπους να παρακολουθούν τη διαδικασία, πριν από την άφιξη μιας αποστολής με πλήρωμα, ώστε το οξυγόνο και τα καύσιμα πυραύλων να περιμένουν τους πρώτους αστροναύτες στον Άρη. όταν φτάσουν εκεί.
Αυτό φέρνει επίσης το πρόβλημα της αξιοπιστίας μιας τέτοιας μη δοκιμασμένης τεχνολογίας, χωρίς αστροναύτες να διορθώσουν το οποιοδήποτε πρόβλημα μπορεί να προκύψει.
Οι ίδιοι περιορισμοί που ισχύουν για τον Άρη ισχύουν και για τη Σελήνη. Η διαφορά είναι ότι το φεγγάρι απέχει περίπου τρεις ημέρες και ο ανεφοδιασμός οποιωνδήποτε βάσεων εκεί θα ήταν σχετικά ασήμαντος.
Ο Άρης, από την άλλη πλευρά, βρίσκεται στην καλύτερη περίπτωση έξι μήνες μακριά και συχνά είναι ακόμη πιο απομακρυσμένος, ανάλογα με τις σχετικές θέσεις της Γης και του «γείτονά» της.
Και τα προβλήματα δεν τελειώνουν εκεί. Αφορούν ακόμα πιο πρακτικά θέματα, όπως η ακτινοβολία που θα δεχθούν κατά την πολύμηνη παρουσία τους στον κόκκινο πλανήτη οι πρώτοι αστροναύτες, αλλά και άλλα πολλά θέματα ακόμα.
Όλα αυτά θα πρέπει όχι μόνο να λυθούν αλλά και να δοκιμαστούν πολλές φορές μέσα σε μόλις 4 χρόνια από σήμερα, δηλαδή στο τέλος της θητείας Τραμπ, όταν πιθανότατα οι διεθνιστές θα έχουν «επανακαταλάβει» τον Λευκό Οίκο!
ΑΠΕΜΠΕ-EPA-NASA photo
