Στη μελέτη τους, που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Science Robotics , η ομάδα διεξήγαγε πειράματα με το ρομπότ χειρός εξωσκελετού με περισσότερους από 100 εκπαιδευμένους παίκτες πιάνου.

Προηγούμενες έρευνες έδειξαν ότι οι περισσότεροι μουσικοί φτάνουν σε ένα συγκεκριμένο όριο αποδοτικότητας παίζοντας μετά από μεγάλες περιόδους εξάσκησης, ειδικά για όργανα που απαιτούν επιδεξιότητα υψηλής ταχύτητας όπως η κιθάρα και το πιάνο. Σε αυτή τη νέα μελέτη, οι ερευνητές στην Ιαπωνία αναρωτήθηκαν εάν η παθητική εκπαίδευση χεριών με ένα ρομπότ θα μπορούσε να βοηθήσει τους μουσικούς να προχωρήσουν πέρα ​​από αυτό το συγκεκριμένο όριο, επιτρέποντάς τους να παίζουν καλύτερα ή πιο γρήγορα. Επιστράτευσαν 118 εκπαιδευμένους πιανίστες για να λάβουν μέρος σε μια σειρά πειραμάτων.

Ο εξωσκελετός που ανέπτυξαν εφαρμόζει στην κορυφή του χεριού και προσαρμόζεται στα δάχτυλα για να τον κρατά σταθερό στη θέση του και να ελέγχει την κίνηση των δακτύλων.

Καθένας από τους εθελοντές εξασκήθηκε στο να παίζει κομμάτια πριν από τα πειράματα μέχρι να φτάσει στα ατομικά του επίπεδα. Στη συνέχεια επέτρεψαν στον εξωσκελετό του ρομπότ να διεξάγει αυτό που οι ερευνητές αποκαλούν παθητική εκπαίδευση, κατά την οποία το ρομπότ μπορούσε να ελέγξει τα δάχτυλα μόνο στο δεξί τους χέρι , μετακινώντας τα πάνω και κάτω με διαφορετικά μοτίβα με διαφορετικές ταχύτητες.

Μετά την εκπαίδευση, ζητήθηκε από τους εθελοντές να αφαιρέσουν τον εξωσκελετό και να παίξουν τα ίδια κομμάτια για να δουν αν υπήρχαν διαφορές. Οι ερευνητικές ομάδες διαπίστωσαν ότι η προπόνηση είχε βελτιώσει την απόδοση των παικτών, επιτρέποντας στους πιανίστες να προχωρήσουν πέρα ​​από το όριο ικανοτήτων τους, ιδιαίτερα βοήθησε στο να παίξουν πιο γρήγορα. Βρήκαν επίσης βελτιώσεις και στα δύο χέρια παρά την προπόνηση μόνο με το ένα χέρι.

Η ομάδα πραγματοποίησε επίσης τεστ εγκεφάλου πριν και μετά την προπόνηση και διαπίστωσε ότι η προπόνηση οδήγησε σε αλλαγές στην νευροπλαστικότητα του εγκεφάλου.

photo: freepik