Ωστόσο, δεν προκαλούνται όλοι οι κρατήρες πρόσκρουσης στον Άρη από κρούσεις αστεροειδών . Πολλά από αυτά προκαλούνται από την εκτίναξη από πρόσκρουση αστεροειδούς που πέφτει πίσω στον πλανήτη. Μια πρόσφατη μελέτη έδειξε πόσο εντυπωσιακό μπορεί να είναι αυτό, ενώ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ένας μεγάλος κρατήρας πρόσκρουσης στον Άρη δημιούργησε πάνω από δύο δισεκατομμύρια άλλους μικρότερους κρατήρες σε απόσταση έως και 2000 km μακριά.
Η μελέτη, που κυκλοφόρησε στο 55ο ετήσιο Συνέδριο Σεληνιακής και Πλανητικής Επιστήμης στο Τέξας, επικεντρώνεται σε έναν κρατήρα που ονομάζεται Corinto. Βρίσκεται στο Elysium Planitia, μόνο περίπου 17 μοίρες βόρεια του ισημερινού του Κόκκινου Πλανήτη.
Είναι ένας σχετικά νεαρός κρατήρας για τα πρότυπα του Άρη, με την καλύτερη εκτίμηση των επιστημόνων για την ηλικία του να είναι περίπου 2,34 εκατομμύρια χρόνια πριν. Ωστόσο, είναι αρκετά τεράστιος επειδή είναι τόσο νέος, καθώς ο μέσος χρόνος μεταξύ των επιπτώσεων του μεγέθους του είναι περίπου 3 εκατομμύρια χρόνια. Ως εκ τούτου, οι επιστήμονες πιστεύουν ότι μπορεί να είναι ο πιο πρόσφατος κρατήρας του μεγέθους του στον Άρη.
Δεν είναι όμως αυτό μόνο που το κάνει να είναι τόσο ενδιαφέρον. Διαθέτει εκτεταμένο «σύστημα ακτίνων». Αυτό σημαίνει ότι μια σημαντική ποσότητα εκτινάξεως εκτοξεύτηκε από το σημείο πρόσκρουσης και προσγειώθηκε αλλού στον πλανήτη, δημιουργώντας «ακτίνες» από το κεντρικό σημείο πρόσκρουσης που μπορεί να δει κανείς σε χάρτη της επιφάνειας του πλανήτη ακόμη και σήμερα.
Ο κρατήρας Corinto έχει διάμετρο περίπου 14 km και βάθος 1 km. Το εσωτερικό του είναι γεμάτο με άλλους, μικρότερους κρατήρες που αναπτύχθηκανμε την πρόσκρουσή του. Οι ενδείξεις υποδηλώνουν ότι ήταν γεμάτο με πάγο νερού όταν χτυπήθηκε, καθώς φάνηκε να υπάρχει κάποια απαέρωση του υπερθερμασμένου πάγου μετά την πρόσκρουση. Οι υπολογισμοί δείχνουν μια σχετικά απότομη γωνία πρόσκρουσης περίπου 30-45 μοιρών από ευθεία και το κρουστικό εκκρεμές φαινόταν να έρχεται από το βορρά.
Ως αποτέλεσμα, μεγάλο μέρος του πεδίου πρόσκρουσης της εκτόξευσης βρίσκεται στα νότια, ειδικά στα νοτιοδυτικά, του κρατήρα. Ενώ ορισμένοι δευτερεύοντες κρατήρες εκτίναξης βρίσκονται στα βόρεια του κύριου, φαίνεται ξεκάθαρο ότι η γωνία του κρουστικού εκκρεμούς ήταν αρκετά σημαντική ώστε να ωθήσει τους περισσότερους εκτοξευτές προς τα νότια.
Η παρακολούθηση της διαδρομής αυτής της εκτίναξης λίγα εκατομμύρια χρόνια αργότερα δεν είναι εύκολη. Οι επιστήμονες χρησιμοποίησαν δεδομένα που συλλέχθηκαν από το HiRISE και την Context Camera (CTX) στο Mars Reconnaissance Orbiter (MRO) και ανέλυσαν χαρακτηριστικά μικρότερων κρατήρων που περιβάλλουν τον κύριο κρατήρα Corinto.
Συγκεκριμένα, αναζήτησαν κρατήρες που έμοιαζαν ότι θα προκλήθηκαν από εκτίναξη και όχι από διαπλανητικό κρουστικό εκκρεμές.
Οι επιστήμονες διαπίστωσαν ότι υπάρχουν σχεδόν 2 δισεκατομμύρια δευτερεύοντες κρατήρες πρόσκρουσης μεγαλύτεροι από 10 μέτρα που προκαλούνται από την εκτίναξη από το Corinto. Και αυτοί οι δευτερεύοντες κρατήρες εμφανίζονται μέχρι και 1850 χιλιόμετρα μακριά. Αυτό θα τον έκανε, μακράν, τον κρατήρα με τον μεγαλύτερο ενδιαφέρον από τους πρόσφατους κρατήρες του Άρη όσον αφορά τον τεράστιο αριθμό και την απόσταση της εκτίναξής του.
Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα πράγματα στην επιστήμη, ένα νέο ρεκόρ για κάτι – σε αυτήν την περίπτωση, η απόσταση και ο αριθμός των δευτερευόντων κρατήρων πρόσκρουσης, προσελκύει πρόσθετη έρευνα, οπότε θα πρέπει να δούμε τι μπορεί να γίνει σε μελλοντικές ανακαλύψεις σχετικά με αυτόν τον κρατήρα του Κόκκινου Πλανήτη.
photo: pixabay
