Ερευνητές από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων της NASA Goddard και το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα ανέλυσαν νέα δεδομένα που περιγράφουν την ακαμψία της Σελήνης υπό τη βαρυτική επίδραση της Γης και του Ήλιου, διαπιστώνοντας ότι η μάζα της είναι απίθανο να είναι στερεή σε όλη τη διαδρομή.
Μάλλον, ο μανδύας της Σελήνης έχει μια παχιά, σκοτεινή ζώνη που ανεβαίνει και πέφτει όπως οι παλίρροιες.
«Αυτές οι τιμές μπορούν να αντιστοιχιστούν μόνο με μια ζώνη χαμηλού ιξώδους (LVZ) στη βάση του σεληνιακού μανδύα», γράφουν οι ερευνητές στη δημοσιευμένη εργασία τους.
Η ιδέα αυτού του μη στερεού στρώματος υπάρχει στη σκέψη των ερευνητών εδώ και αρκετές δεκαετίες, αλλά μέχρι τώρα τα διαθέσιμα δεδομένα δεν ήταν σε θέση να πουν οριστικά με τον ένα ή τον άλλο τρόπο εάν αυτό το στρώμα είναι πραγματικά εκεί .
Υπό την επίδραση της βαρυτικής έλξης της Γης και του Ήλιου, η Σελήνη βιώνει ένα παλιρροϊκό φαινόμενο – όχι από την άποψη των ωκεανών, αλλά των φυσικών παραμορφώσεων του σχήματος της Σελήνης και του βαρυτικού πεδίου.
Για αυτήν τη μελέτη, η ομάδα χρησιμοποίησε νέες μελέτες που έγιναν από το Gravity Recovery and Interior Laboratory (GRAIL) και το Lunar Reconnaissance Orbiter της NASA . Αυτές οι μετρήσεις επέτρεψαν στους ερευνητές να εκτιμήσουν τις σεληνιακές παλιρροϊκές αλλαγές σε ετήσια βάση για πρώτη φορά.
Τα μοντέλα υπολογιστών που περιγράφουν τη φύση του βράχου βαθιά μέσα στο εσωτερικό της Σελήνης καθώς περιφέρεται γύρω από τη Γη υποδεικνύουν ότι ένα στρώμα κάτω από τον συμπαγή μανδύα πρέπει να είναι τουλάχιστον κάπως παχύρρευστο.
Αυτό εγείρει περαιτέρω ερωτήματα: πώς έφτασε αυτό το στρώμα εκεί; Και τι είναι αυτό που το κρατά ζεστό; Θα χρειαστεί περαιτέρω έρευνα για να γνωρίζουμε με βεβαιότητα, αλλά η ομάδα πίσω από αυτήν τη μελέτη πιστεύει ότι μπορεί να εμπλέκεται το ορυκτό οξείδιο του τιτανίου-σιδήρου(ilmenite).
«Η παρουσία ενός LVZ στην κάτω βάση του σεληνιακού μανδύα μπορεί να εξηγηθεί πιο εύκολα από τη μερική τήξη σε ένα στρώμα πλούσιο σε ιλμενίτη, το οποίο θα έκανε τη Σελήνη παρόμοια με τον Άρη , όπου η μερική τήξη ανακαλύφθηκε πρόσφατα από την ανάλυση των σεισμικών δεδομένων. », γράφουν οι ερευνητές.
Όπως και με τις μελέτες της Γης , απαιτείται περαιτέρω έρευνα για να κρίνουμε τι βρίσκεται εκατοντάδες και χιλιάδες χιλιόμετρα κάτω από την επιφάνεια.
Εάν ποτέ δημιουργηθεί μια μόνιμη βάση στη Σελήνη τα επόμενα χρόνια, οι σεισμικές μετρήσεις που λαμβάνονται από την ίδια την επιφάνεια της Σελήνης θα μπορούν να μας πουν περισσότερα για το τι συμβαίνει κάτω από την επιφάνεια.
«Η παρουσία ενός LVZ έχει βαθιές επιπτώσεις στη θερμική κατάσταση και την εξέλιξη της Σελήνης», γράφουν οι ερευνητές.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο AGU Advances .
photo: pixabay
