Τεχνολογικός κολοσσός στις ΗΠΑ σχεδιάζει να καθιερώσει ειδικές συσκευές εικονικής πραγματικότητας ως ένα εργαλείο εκμάθησης στα σχολεία, μία διαδικασία που στην αρχή θα αφορά μαθητές άνω των 13 ετών.
Αυτή η κίνηση έρχεται αφότου μερίδα εκπαιδευτικών ενημέρωσε την εταιρεία ότι χρειάζονταν ένα τέτοιο προϊόν «για να προσφέρουν μια καθηλωτική εμπειρία στους μαθητές», καθώς πιστεύουν ότι το VR και το metaverse θα μπορούσαν τελικά να αλλάξουν το παιχνίδι για πρακτική μάθηση.
Ως απάντηση στο αίτημα, η εταιρεία είπε ότι θα διαθέσει μια γκάμα οπτικά συναρπαστικών εκπαιδευτικών εφαρμογών και θα επιτρέψει στους δασκάλους να διαχειρίζονται πολλές συσκευές ταυτόχρονα, χωρίς να χρειάζεται κάθε συσκευή να προετοιμάζεται και να ενημερώνεται (update) ξεχωριστά.
«Στο μέλλον θα μπορείτε να διδάσκετε βιολογία και χημεία χωρίς να χρειάζεται να έχετε ένα πλήρως εξοπλισμένο εργαστήριο. Θα μπορείτε να περπατάτε στους δρόμους της Αρχαίας Ρώμης με τους μαθητές».
Η εταιρεία του Μαρκ Ζούκερμπεργκ ξεκίνησε τις δοκιμές πέρυσι παρέχοντας εξοπλισμό VR και πόρους σε 15 πανεπιστήμια των ΗΠΑ για χρήση στην εκπαίδευση φοιτητών.
Ήδη έχουν πουλήσει σχεδόν 20 εκατομμύρια ακουστικά VR.
Σύμφωνα με εκτιμήσεις ότι αυτός ο αριθμός θα έπρεπε να αυξηθεί πολύ εάν οι δάσκαλοι παγκοσμίως χρησιμοποιούσαν αυτόν τον εξοπλισμό στις τάξεις για την εκπαίδευση των μαθητών. Προς ώρας το μεγαλεπήβολο σχέδιό τους είναι ακόμα στα σκαριά καθώς ο τεχνολογικός γίγαντας επενδύει περισσότερα χρήματα για να βελτιώσει την τεχνολογία και να την κάνει πιο κατάλληλη για εκπαίδευση.
Για να…κάμψουν τις τυχόν αντιδράσεις από γονείς και δασκάλους, οι ιθύνοντες υπόσχονται να ρυθμίσεις ειδικά «τείχη ασφαλείας» στις συσκευές VR που θα διαθέσουν για τους μαθητές ηλικίας 13-17 ετών.
Ωστόσο οι προβληματισμοί που γεννώνται είναι πολλοί και εύλογοι. Και μόνο η ιδέα του να υπάρχουν ολόκληρες τάξεις από παιδιά-μαθητές που φοράνε γυαλιά VR και ελαχιστοποιούν την προσωπική επαφή είναι δυστοπική.
Όμως ο Πρόεδρος Παγκόσμιων Υποθέσεων της μεγαλοεταιρείας του Μαρκ Ζούκερμπεργκ, Νικ Κλεγκ, διαφωνεί:
«Σε μερικά χρόνια θα κοιτάμε πίσω και θα σκεφτόμαστε ότι ήταν κάπως δυστοπικό το γεγονός ότι υποχρεώναμε τα παιδιά να κάθονται σε σειρές, σιωπηλά πίσω από τα θρανία τους, κοιτάζοντας σελίδες σε ένα βιβλίο. Και θα σκεφτόμαστε επίσης ότι η προηγούμενη γενιά ήταν ουσιαστικά καταδικασμένη σε αυτόν τον πραγματικά άχαρο τρόπο μάθησης».
freepik photo