Οι επιστήμονες του MIT σχεδιάζουν ρομποτικά έντομα που θα μπορούσαν μια μέρα να ξεσπάσουν από μηχανικές κυψέλες και να πραγματοποιήσουν επικονίαση με γρήγορο ρυθμό – διασφαλίζοντας ότι τα φρούτα και τα λαχανικά καλλιεργούνται σε πρωτοφανές επίπεδο. Η νέα τεχνολογία θα μπορούσε να αυξήσει δραματικά τις αποδόσεις των καλλιεργειών χωρίς να βλάψει το περιβάλλον, όπως ισχυρίζονται.

Η τεχνητή επικονίαση είναι μια διαδικασία μέσω της οποίας οι άνθρωποι μετακινούν με το χέρι τη γύρη από το ένα λουλούδι στο άλλο, με προόδους όπως η μηχανική επικονίαση μεταξύ των τεχνικών που αναπτύσσονται. Η ιδέα της χρήσης εντόμων ρομπότ δεν είναι νέα – αλλά ένα πρόβλημα που αντιμετώπισαν οι προηγούμενες γενιές ρομπότ μεγέθους εντόμων ήταν η έλλειψη αντοχής, ταχύτητας και εναέριας ευελιξίας σε σύγκριση με τις μέλισσες και άλλα πραγματικά έντομα.

Ωστόσο, σε μια νέα εργασία που δημοσιεύτηκε στις 15 Ιανουαρίου στο περιοδικό Science Robotics , η ομάδα αποκάλυψε ότι θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα σχέδιο με χαρακτηριστικά που ανταποκρίνονται στους τρέχοντες περιορισμούς στη μηχανική επικονίαση.

Τα νέα σχέδια μπορούν να πετάξουν 100 φορές περισσότερο από τις προηγούμενες εκδόσεις, ενώ είναι ελαφρύτερα και διαθέτουν αρκετό χώρο αποθήκευσης για μπαταρίες, είπαν οι επιστήμονες. Πρόσθεσαν ότι η ακρίβεια και η ευελιξία των ρομπότ έχουν βελτιωθεί, ενώ η πίεση στις κάμψεις των φτερών τους που συνήθως υφίστανται κατά τη διάρκεια της πτήσης έχει μειωθεί.

“Με τη βελτιωμένη διάρκεια ζωής και την ακρίβεια αυτού του ρομπότ, πλησιάζουμε σε μερικές πολύ συναρπαστικές εφαρμογές, όπως η υποβοηθούμενη επικονίαση.”

Σε προηγούμενο σχέδιο του MIT, το ρομποτικό έντομο κατασκευάστηκε από τέσσερις πανομοιότυπες μονάδες — η καθεμία με δύο φτερά. Οι ορθογώνιες συσκευές είχαν περίπου το μέγεθος μιας μικροκασέτας και η καθεμία είχε οκτώ φτερά.

“Δεν υπάρχει έντομο που να έχει οκτώ φτερά. Στο παλιό μας σχέδιο, η απόδοση κάθε μεμονωμένης μονάδας ήταν πάντα καλύτερη από το συναρμολογημένο ρομπότ.” είπε ο Τσεν.

Το νέο σχέδιο του MIT χώρισε αυτό το ρομπότ στη μέση. Κάθε μία από τις τέσσερις μονάδες έχει ένα ενιαίο πτερύγιο που φτερουγίζει. Αυτό το χαρακτηριστικό σταθεροποιεί την κάθετη κίνησή του, επιτρέποντάς του να σηκώνεται ψηλότερα από πριν. Έχοντας τα μισά φτερά από τον προκάτοχό του, ο νέος σχεδιασμός επιτρέπει επίσης αρκετό χώρο αποθήκευσης στο ρομπότ για να μεταφέρει ηλεκτρονικές συσκευές όπως μπαταρίες.

Η ομάδα δημιούργησε επίσης πολύπλοκα σήματα που συνέδεαν τα φτερά με συσκευές εντός του σχεδίου, αναπαράγοντας «μύες». Αυτά τα σήματα – που αναφέρονται ως μεταδόσεις – απαιτούσαν ορισμένες προσαρμογές στο μέγεθος των φτερών, αλλά συνολικά μπορούσαν να μειώσουν την καταπόνηση που εμπόδιζε την αντοχή των προηγούμενων εκδόσεων.

Ο Τσεν είπε ότι υπάρχουν ακόμη πολλά που πρέπει να γίνουν για να βελτιωθεί περαιτέρω ο σχεδιασμός. Για παράδειγμα, τα φτερά των μελισσών ελέγχονται καλά από ένα πολύ εξελιγμένο σύνολο μυών. Η ομάδα θέλει να ενσωματώσει αυτό το επίπεδο λεπτομέρειας στο μέλλον, παράλληλα με την ενσωμάτωση αισθητήρων, μπαταριών και ακόμη και υπολογιστικών δυνατοτήτων σε αυτό το “bug-bot” μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.

photo: freepik