Στη συγκεκριμένη περίπτωση μια γυναίκα αναφέρεται ότι έδωσε ιδέα στους γιατρούς, όταν της τοποθετούσαν εγκεφαλικό εμφύτευμα για την επιληψία, να το κάνουν να δουλέψει και για το ΙΨΔ (ιδεοψυχαναγκασμό) από τον οποίο έπασχε.
Το ιστορικό
Οι γιατροί τοποθέτησαν συσκευή μήκους 32 χιλιοστών (λίγο πάνω από μια ίντσα) σε γυναίκα για να θεραπεύσει τις εξουθενωτικές επιληπτικές κρίσεις της, βέβαιοι ότι θα ήταν σε θέση να ανιχνεύσει τη δραστηριότητα που προκαλεί τα επεισόδια και να δώσει έναν παλμό για να τα παρεμποδίσει.
Τότε ήταν που η ίδια η γυναίκα είχε μια ιδέα.
«Ήταν ιδέα της να πει: «Λοιπόν, μπαίνεις στον εγκέφαλό μου και βάζεις αυτό το καλώδιο, και έχω ΙΨΔ, οπότε μπορείς να βάλεις ένα καλώδιο για ΙΨΔ;», θυμάται ο νευροχειρουργός Ahmed Raslan, ο οποίος πραγματοποίησε την διαδικασία στο Πανεπιστήμιο Υγείας και Επιστήμης του Όρεγκον στο Πόρτλαντ στη Δυτική Ακτή των ΗΠΑ.
«Και ξέρετε, ευτυχώς, πήραμε αυτή την πρόταση στα σοβαρά».
Είχε προηγουμένως γίνει κάποια μελέτη για τη χρήση βαθιάς εγκεφαλικής διέγερσης σε άτομα που πάσχουν από ΙΨΔ, αλλά, όπως ανέφερε ο Raslan, δεν είχε ποτέ συνδυαστεί με θεραπεία για την επιληψία.
Οι γιατροί εργάστηκαν με την γυναίκα, για να δουν ακριβώς τι συμβαίνει στον εγκέφαλό της όταν παγιδεύεται σε έναν εμμονικό βρόχο.
Η τεχνική περιελάμβανε την έκθεσή της σε γνωστούς στρεσογόνους παράγοντες –σε αυτή την περίπτωση, τα θαλασσινά– και την καταγραφή των ηλεκτρικών δεικτών.
Με αυτόν τον τρόπο, θα μπορούσαν να απομονώσουν αποτελεσματικά την εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται με την ΙΨΔ της.
Στη συνέχεια θα μπορούσαν να διαμορφώσουν το εμφύτευμά της έτσι ώστε να αντιδρά στο συγκεκριμένο σήμα.
Η συσκευή διπλού προγράμματος παρακολουθεί τώρα την εγκεφαλική δραστηριότητα που σχετίζεται τόσο με την επιληψία όσο και με την ΙΨΔ.
Είναι «η μόνη συσκευή στον κόσμο που αντιμετωπίζει δύο καταστάσεις», λέει ο Raslan.
“Και προγραμματίζεται ανεξάρτητα. Άρα το πρόγραμμα για την επιληψία είναι διαφορετικό από το πρόγραμμα για την ΙΨΔ.”
«Είναι η πρώτη φορά στον κόσμο που γίνεται. Συνήθως σκεφτόμαστε συσκευές είτε για ΙΨΔ είτε για επιληψία.
«Αυτή η ιδέα βρίσκεται έξω από τα συνηθισμένα και θα προερχόταν μόνο από έναν ασθενή», λέει.
Ο Ρασλάν είπε ότι μια μελέτη βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη στο Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια για να δούμε πώς αυτή η τεχνική μπορεί να εφαρμοστεί ευρύτερα, προσφέροντας πιθανή ελπίδα σε ορισμένα από τα 2,5 εκατομμύρια άτομα στις Ηνωμένες Πολιτείες που πάσχουν από ΙΨΔ.
Για τη συγκεκριμένη γυναίκα, χρειάστηκε αναμονή οκτώ μηνών μετά τη διαδικασία του 2019 για να δει οποιαδήποτε αισθητή διαφορά.
«Είμαι ξανά χαρούμενη και ενθουσιασμένη που βγαίνω έξω και ζω και είμαι με τους φίλους και την οικογένειά μου», είπε.
Αυτό «ήταν κάτι από το οποίο είχα αποκοπεί για χρόνια».
(photo: freepik)
