Χρησιμοποιώντας σεισμολογικά κέντρα στην Ανταρκτική, οι ειδικοί βρήκαν αυτά τα εκπληκτικά τεράστια «βουνά» στο όριο μεταξύ του πυρήνα και του μανδύα, περίπου 1.800 μίλια βάθους (περίπου 2.900 χιλιόμετρα).

Οι ονομαζόμενες ζώνες εξαιρετικά χαμηλής ταχύτητας (ULVZ), αυτές οι γιγάντιες υπόγειες οροσειρές κατάφεραν να ξεφύγουν από το βλέμμα των επιστημόνων όλα αυτά τα χρόνια έως ότου οι σεισμοί και οι ατομικές εκρήξεις παρήγαγαν αρκετά σεισμικά δεδομένα για να εντοπιστούν από αυτούς, ανέφερε το BBC.

Για να κατανοήσουμε πόσο μεγάλα είναι αυτά τα βουνά, το Έβερεστ βρίσκεται περίπου 5,5 μίλια (8,8 χιλιόμετρα) από την επιφάνεια, ενώ τα υπόγεια βουνά λέγεται ότι έχουν ύψος πάνω από 24 μίλια (38 χιλιόμετρα).

«Αναλύοντας 1000 σεισμικές καταγραφές από την Ανταρκτική, η μέθοδος απεικόνισης υψηλής ευκρίνειας βρήκε λεπτές ανώμαλες ζώνες υλικού στο CMB [όριο πυρήνα-μανδύα] παντού όπου ερευνήσαμε», δήλωσε ο γεωφυσικός Edward Garnero από το Πανεπιστήμιο της Αριζόνα.

«Το πάχος του υλικού ποικίλλει από μερικά χιλιόμετρα έως 10 χιλιόμετρα. Αυτό υποδηλώνει ότι βλέπουμε βουνά στον πυρήνα, σε ορισμένα σημεία έως και 5 φορές ψηλότερα από το Έβερεστ».

Πώς λένε ότι σχηματίστηκαν αυτά τα βουνά;

Μια πιθανή εξήγηση που έδωσαν οι επιστήμονες είναι ότι αυτοί οι αρχαίοι σχηματισμοί δημιουργήθηκαν όταν οι ωκεάνιοι φλοιοί ωθήθηκαν στο εσωτερικό της Γης.

Υποστηρίζουν ότι μπορεί να ξεκίνησε η δημιουργία τους με τεκτονικές πλάκες που γλιστρούν κάτω στον μανδύα της Γης και βυθίζονται στο όριο πυρήνα-μανδύα.

Στη συνέχεια απλώθηκαν αργά για να σχηματίσουν μια ποικιλία από δομές, αφήνοντας ένα ίχνος από βουνά και σταγόνες. Αυτό θα σήμαινε ότι και τα δύο είναι κατασκευασμένα από αρχαίο ωκεάνιο φλοιό: ένας συνδυασμός πετρωμάτων βασάλτη και ιζημάτων από τον πυθμένα του ωκεανού, αν και μετασχηματισμένα από έντονη θερμότητα και πίεση.

Καταλαβαίνετε ωστόσο, ότι η ύπαρξη “βουνών” στο εσωτερικό της Γης, προαπαιτεί την ύπαρξη κοιλότητας στο εσωτερικό της. Σιγά σιγά τα ξεφουρνίζουν όλα.

(photo: pixabay)