Με τουλάχιστον 100 μέτρα βάθος, θα μπορούσε να είναι ένα ιδανικό μέρος για τους ανθρώπους να χτίσουν μια μόνιμη βάση, λένε.
Είναι μόνο ένα στα πιθανώς εκατοντάδες σπήλαια που κρύβονται σε έναν «υπόγειο, ανεξερεύνητο κόσμο», σύμφωνα με τους ερευνητές.

Οι χώρες αγωνίζονται για να δημιουργήσουν μια μόνιμη ανθρώπινη παρουσία στη Σελήνη, αλλά θα χρειαστεί να προστατεύσουν τους αστροναύτες από την ακτινοβολία, τις ακραίες θερμοκρασίες και τις καιρικές συνθήκες στο διάστημα.

Η Helen Sharman, η πρώτη Βρετανίδα αστροναύτης που ταξίδεψε στο διάστημα, είπε στο BBC News ότι το σπήλαιο που ανακαλύφθηκε πρόσφατα έμοιαζε με καλό μέρος για βάση και πρότεινε ότι οι άνθρωποι θα μπορούσαν ενδεχομένως να ζουν σε σεληνιακούς λάκκους σε 20-30 χρόνια.
Αλλά, είπε, αυτό το σπήλαιο είναι τόσο βαθύ που οι αστροναύτες μπορεί να χρειαστεί να κατέβουν και να χρησιμοποιήσουν «αεριωθούμενα πακέτα ή ανελκυστήρα» για να βγουν έξω.

Ο Lorenzo Bruzzone και ο Leonardo Carrer στο Πανεπιστήμιο του Trento στην Ιταλία βρήκαν τη σπηλιά χρησιμοποιώντας ραντάρ για να διεισδύσουν στο άνοιγμα ενός λάκκου σε μια βραχώδη πεδιάδα που ονομάζεται Mare Tranquillitatis.
Είναι ορατό με γυμνό μάτι από τη Γη, και είναι επίσης το σημείο όπου προσγειώθηκε το Apollo 11 το 1969.

Το σπήλαιο έχει έναν φεγγίτη στην επιφάνεια της Σελήνης, που οδηγεί σε κατακόρυφους και προεξέχοντες τοίχους, και ένα επικλινές δάπεδο που μπορεί να εκτείνεται περαιτέρω κάτω από το έδαφος.
Κατασκευάστηκε πριν από εκατομμύρια ή δισεκατομμύρια χρόνια, όταν η λάβα κύλησε στη Σελήνη, δημιουργώντας μια σήραγγα μέσα από το βράχο.

Το πλησιέστερο αντίστοιχο στη Γη θα ήταν τα ηφαιστειακά σπήλαια στο Λανθαρότε της Ισπανίας, εξηγεί ο καθηγητής Carrer, προσθέτοντας ότι οι ερευνητές επισκέφτηκαν αυτά τα σπήλαια ως μέρος της δουλειάς τους.

«Είναι πραγματικά συναρπαστικό. Όταν κάνεις αυτές τις ανακαλύψεις και κοιτάς αυτές τις εικόνες, συνειδητοποιείς ότι είσαι ο πρώτος άνθρωπος στην ιστορία της ανθρωπότητας που το βλέπει», είπε ο καθηγητής Carrer.

Μόλις ο καθηγητής Bruzzone και ο καθηγητής Carrer κατάλαβαν πόσο μεγάλη ήταν η σπηλιά, συνειδητοποίησαν ότι θα μπορούσε να είναι ένα καλό σημείο για μια σεληνιακή βάση.
«Σε τελική ανάλυση, η ζωή στη Γη ξεκίνησε σε σπηλιές, οπότε είναι λογικό να μπορούν να ζήσουν οι άνθρωποι μέσα σε αυτές στη Σελήνη», λέει ο καθηγητής Carrer.

Το σπήλαιο δεν έχει ακόμη εξερευνηθεί πλήρως, αλλά οι ερευνητές ελπίζουν ότι ραντάρ διείσδυσης στο έδαφος, κάμερες ή ακόμα και ρομπότ θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για τη χαρτογράφηση του.
Οι επιστήμονες συνειδητοποίησαν για πρώτη φορά ότι πιθανώς υπήρχαν σπήλαια στη Σελήνη πριν από περίπου 50 χρόνια. Στη συνέχεια, το 2010, μια κάμερα σε μια αποστολή που ονομάζεται Lunar Reconnaissance Orbiter τράβηξε φωτογραφίες από λάκκους που οι επιστήμονες πίστευαν ότι θα μπορούσαν να είναι είσοδοι σπηλαίων.

Αλλά οι ερευνητές δεν γνώριζαν πόσο βαθιά μπορεί να είναι οι σπηλιές ή αν θα είχαν καταρρεύσει.
Το έργο του καθηγητή Bruzzone και του καθηγητή Carrer έχει τώρα απαντήσει σε αυτό το ερώτημα, αν και πρέπει να γίνουν πολύ περισσότερα για να κατανοήσουμε την πλήρη κλίμακα του σπηλαίου.
«Έχουμε πολύ καλές εικόνες της επιφάνειας – ανάλυσης έως και 25 cm – αλλά δεν γνωρίζουμε τίποτα για το τι βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια. Υπάρχουν τεράστιες ευκαιρίες για ανακάλυψη», δήλωσε στο BBC News ο Francesco Sauro, Συντονιστής της Topical Team Planetary Caves του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος.

Η έρευνα μπορεί επίσης να μας βοηθήσει να εξερευνήσουμε σπήλαια στον Άρη στο μέλλον, λέει.
Αυτό θα μπορούσε να ανοίξει την πόρτα για την εύρεση στοιχείων ζωής στον Άρη, γιατί αν υπήρχε, θα ήταν σχεδόν σίγουρα μέσα σε σπηλιές προστατευμένες από τα στοιχεία στην επιφάνεια του πλανήτη.
Το σπήλαιο της Σελήνης μπορεί να είναι χρήσιμο για τους ανθρώπους, αλλά οι επιστήμονες τονίζουν επίσης ότι θα μπορούσε να βοηθήσει στην απάντηση θεμελιωδών ερωτημάτων σχετικά με την ιστορία της Σελήνης, ακόμη και του ηλιακού μας συστήματος.

Οι βράχοι μέσα στο σπήλαιο δεν θα είναι τόσο κατεστραμμένοι ή διαβρωμένοι από τις διαστημικές καιρικές συνθήκες, επομένως μπορούν να παρέχουν ένα εκτεταμένο γεωλογικό αρχείο που χρονολογείται δισεκατομμύρια χρόνια πίσω.

Η έρευνα δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό Nature Astronomy.

Δείτε ΦΩΤΟ ΕΔΩ

photo: freepik