Ο Πάπας Φραγκίσκος καλωσόρισε τον φωτογράφο Andres Serrano στο Βατικανό. Ο Serrano είχε βγάλει μια φωτογραφία με έναν σταυρό βυθισμένο σε ούρα, και μάλιστα είχε ισχυριστεί ότι είναι καλλιτεχνικό δημιούργημα και όχι βλασφημία. Στη φωτογραφία δόθηκε η αποτρόπαια ονομασία: “Piss Christ “.
Μάλιστα ο Serrano είχε βραβευτεί γι αυτό που έκανε από το Southeastern Center for Contemporary Art…
Το Breitbart News αναφέρει , «Όταν το «Piss Christ» εκτέθηκε το 1989, περίπου 50 Αμερικανοί γερουσιαστές και 150 εκπρόσωποι παραπονέθηκαν ότι το χρηματοδοτούμενο από τους φορολογούμενους National Endowment for the Arts (NEA) είχε χρηματοδοτήσει την έκθεση και ο προϋπολογισμός του NEA τελικά περικόπηκε ως αποτέλεσμα.»
Τι ισχυρίστηκε ο Serrano
Κατά τη διάρκεια της διαμάχης, ο Serrano ισχυριζόταν ότι: «Δεν είχα ιδέα ότι το Piss Christ θα τραβούσε την προσοχή, αφού δεν το εννοούσα ούτε ως βλασφημία ούτε ως προσβολή. Είμαι καθολικός σε όλη μου τη ζωή, επομένως είμαι οπαδός του Χριστού».
Ο Πάπας Φραγκίσκος καλωσόρισε 200 καλλιτέχνες στην Καπέλα Σιξτίνα, ανάμεσά τους και ο Serrano, για να γιορτάσουν την 50ή επέτειο της συλλογής σύγχρονης τέχνης του Βατικανού.
Η ομιλία Πάπα
«Σας ευχαριστώ που αποδεχτήκατε την πρόσκλησή μου. Είμαι χαρούμενος που βρίσκομαι μαζί σας, γιατί η Εκκλησία είχε πάντα μια σχέση με καλλιτέχνες που μπορεί να χαρακτηριστεί ως φυσική και ιδιαίτερη», είπε ο ποντίφικας στους καλλιτέχνες, συμπεριλαμβανομένου του Serrano. «Μια φυσική φιλία, γιατί οι καλλιτέχνες παίρνουν στα σοβαρά τον πλούτο της ανθρώπινης ύπαρξης, της ζωής μας και της ζωής του κόσμου, συμπεριλαμβανομένων των αντιφάσεων και των τραγικών πτυχών του. Αυτός ο πλούτος κινδυνεύει να εξαφανιστεί από την οπτική των πολλών εξειδικευμένων κλάδων που ανταποκρίνονται σε άμεσες ανάγκες, αλλά δυσκολεύονται να δουν τη ζωή ως ένα πολύεδρο, μια πολύπλοκη και πολύπλευρη πραγματικότητα».
Ο Πάπας Φραγκίσκος συνέχισε: «Οι καλλιτέχνες μας υπενθυμίζουν ότι η διάσταση στην οποία κινούμαστε, έστω και ασυνείδητα, είναι πάντα αυτή του Πνεύματος. Η τέχνη σας είναι σαν ένα πανί που φουσκώνει με τον άνεμο του Πνεύματος και μας ωθεί μπροστά. Η φιλία της Εκκλησίας με τις τέχνες είναι λοιπόν κάτι το απολύτως φυσικό. Ωστόσο, ταυτόχρονα, είναι επίσης μια ιδιαίτερη φιλία, ειδικά αν σκεφτούμε τις πολλές περιόδους της ιστορίας που έχουμε ταξιδέψει μαζί και που αποτελούν μέρος της κληρονομιάς όλων, πιστών ή μη. Έχοντας υπόψη αυτό, ας προσβλέπουμε σε μια νέα εποχή πλούσιων φρούτων στη δική μας εποχή, που γεννιέται από ένα κλίμα ακρόασης, ελευθερίας και σεβασμού. Οι άνθρωποι χρειάζονται αυτά τα φρούτα, αυτά τα ιδιαίτερα φρούτα».
«Ως οραματιστές, άνδρες και γυναίκες με διάκριση, επικριτική συνείδηση, σας θεωρώ συμμάχους σε τόσα πράγματα που μου είναι αγαπητά, όπως η υπεράσπιση της ανθρώπινης ζωής, η κοινωνική δικαιοσύνη, το ενδιαφέρον για τους φτωχούς, η φροντίδα για το κοινό μας σπίτι, ο παγκόσμιος άνθρωπος αδελφότητα (…) Ένα από τα πράγματα που φέρνει την τέχνη πιο κοντά στην πίστη είναι το γεγονός ότι και τα δύο τείνουν να είναι ανησυχητικά. Ούτε η τέχνη ούτε η πίστη μπορούν να αφήσουν τα πράγματα όπως είναι: αλλάζουν, μεταμορφώνονται, κινούνται και τα μετατρέπουν. Η τέχνη δεν μπορεί ποτέ να χρησιμεύσει ως αναισθητικό. Φέρνει ειρήνη, αλλά μακριά από το να νεκρώνει τις συνειδήσεις, τις κρατά σε εγρήγορση. Συχνά, ως καλλιτέχνες, επιχειρείτε να βυθίσετε τα βάθη της ανθρώπινης κατάστασης, τις σκοτεινές της άβυσσους. Δεν είμαστε όλοι φως, και μας το θυμίζετε αυτό. Ταυτόχρονα, υπάρχει ανάγκη να αφήσουμε το φως της ελπίδας να λάμψει σε αυτό το σκοτάδι, μέσα στον εγωισμό και την αδιαφορία μας. Βοηθήστε μας να ρίξουμε μια ματιά στο φως, την ομορφιά που σώζει.”
(photo: eurokinissi)
