Το πρωί η ημέρα είναι αφιερωμένη στην Αποκαθήλωση με την ακολουθία των Μεγάλων Ωρών. Σχεδόν όλη την ημέρα, οι καμπάνες των εκκλησιών ηχούν πένθιμα.

Νεαρά κορίτσια στολίζουν τον Επιτάφιο με ανοιξιάτικα λουλούδια (βιολέτες, τριαντάφυλλα και μενεξέδες) και φτιάχνουν στεφάνια ή γιρλάντες, ενώ ψέλνουν το μοιρολόι της Παναγίας.

Το βράδυ ψάλλεται ο όρθρος του Μεγάλου Σαββάτου και γίνεται η περιφορά του επιταφίου.

Επίσης, σήμερα πολλοί πιστοί επισκέπτονται τους τάφους συγγενών και φίλων.

Κατά τη διάρκεια της ακολουθίας ψάλλονται τα Εγκώμια. Τα πιο γνωστά από αυτά είναι: το «Η ζωή εν τάφω…», το «Άξιον εστί», το «Αι γενεαί πάσαι…» και το «Ω γλυκύ μου Έαρ

«Πώς σε κηδεύσω, υιέ μου;», «Μη θρηνείς, μητέρα, αυτά γίνονται για να ελευθερώσω τον Αδάμ και την Εύα», απαντάται από την Τρίτη στάση των Εγκωμίων και αλλού, με τη σιγουριά της Ανάστασης, «Αναστήσομαι γαρ και υψώσω εν δόξει απαύστως ως Θεός τους εν πίστει και πόθω σε μεγαλύνοντας»..

«Η ζωή εν τάφω

κατετέθης, Χριστέ,

και αγγέλων στρατιαί εξεπλήττοντο,

συγκατάβασιν δοξάζουσαι την σην.

Άξιον εστί

μεγαλύνειν σε των πάντων κτίστην·

τοις σοις γαρ παθήμασιν έχομεν

την απάθειαν, ρυσθέντες της φθοράς.

Αι γένεαι πάσαι

ύμνον τη ταφή σου

προσφέρουσι, Χριστέ μου.

Ω γλυκύ μου έαρ,

γλυκύτατον μου τέκνον,

που έδυ σου το κάλλος;»

(με πληροφορίες από ΑΠΕ-ΜΠΕ / photo: eurokinissi)