Το Ναό Μεταστάσεως της Θεοτόκου της Καθολικής Εκκλησίας στην οδό Ερμού της πόλης, γνωστό και σαν «φραγκοκλησιά». Παρόντες και πολλοί Μυτιληνιοί αλλά και Χριστιανοί αιτούντες άσυλο κυρίως Αφρικανοί.
Τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου, βρίσκονταν μέχρι το 1990 στην «Φραγκοκλησιά». Οπότε και μεταφέρθηκαν από τον τότε εφημέριο της Καθολικής Εκκλησίας της Μυτιλήνης, φραγκισκανό μοναχό π. Τορκουάτο Μορίνη, ελλείψει πληρώματος της Εκκλησίας στο νησί. Και τοποθετήθηκαν στο ναό Αγίων Φραγκίσκου και Κλάρας των Ιταλών, στην οδό Γκιλφόρδου 7 στην πλατεία Βικτωρίας.
Πώς έφτασαν όμως αυτά τα λείψανα στη Μυτιλήνη; Ο πιθανότατα πρεσβύτερος Βαλεντίνος συνελήφθη στη Ρώμη όταν αυτοκράτορας ήταν ο Κλαύδιος Β’, ο επονομαζόμενος και Γότθος. Αφού βασανίστηκε, εκτελέστηκε διά αποκεφαλισμού στις 14 Φεβρουαρίου του 268 στην οδό Φλαμίνια. Το έτος 1815 τη γαλήνη των λειψάνων του Αγίου πλέον σύμφωνα με το προ του σχίσματος των Εκκλησιών εορτολόγιο, Βαλεντίνου, που «ξεχασμένα» αναπαύονταν στη νεκρόπολη των κατακομβών της Ρώμης, διέκοψαν τα βήματα του φύλακα των κατακομβών π. Πέτρου Κόμπι. Που έφτασε ακριβώς μπροστά στον σκαλισμένο στο τοίχωμα των κατακομβών τάφο με τη μισοσβησμένη επιγραφή: ΒΑΛΕΝΤΙΝΟΣ.
Στις 22 Σεπτεμβρίου του 1815, όταν Πάπας στη Ρώμη ήταν ο Πίος ο 7ος, ο τότε βικάριός του καρδινάλιος Ιούλιος ντι Σομάλια κατόπιν εντολής του ποντίφικα, επέτρεψε την αφαίρεση των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου από τις κατακόμβες της Αγίας Πρισκίλλας. Τα συγκεκριμένα λείψανα δωρήθηκαν στον ιερέα ευγενή Ιωάννη-Βαπτιστή Longarini di S. Costanzo από το δουκάτο του Ουρμπίνο. Ο ιερέας αυτός ήταν παρεκκλησιάρχης και υμνωδός στο βασιλικό παρεκκλήσι του καθεδρικού ναού του Ispali στη Σεβίλλη της Ισπανίας. Στη λειψανοθήκη, εκτός από τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου, τοποθετήθηκε και το φιαλίδιο στο οποίο οι σύντροφοί του είχαν περισυλλέξει και τοποθετήσει το αίμα του από το μαρτύριο του.
Για δεύτερη φορά μετά το 1815 τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου τα συναντάμε το 1907 στη Μυτιλήνη. Η Κοινότητα των Καθολικών της Μυτιλήνης ήταν ευάριθμη τότε με μέλη που εκκλησιάζονταν ανελλιπώς στον καθολικό ναό της Θεοτόκου στην οδό Ερμού. Η Καθολική Κοινότητα της Μυτιλήνης τότε εκκλησιαστικά υπαγόταν στον καθολικό επίσκοπο Χίου και αυτός με τη σειρά του στον καθολικό αρχιεπίσκοπο Σμύρνης.
Το πως έφτασαν τα λείψανα στη Μυτιλήνη παραμένει άγνωστο. Θεωρείται πως με τον θάνατο του παρεκκλησιάρχη και ευγενούς Ιωάννου-Βαπτιστού Longarini di S. Costanzo, τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου κληροδοτήθηκαν σε κάποιον από τους οικείους του, ο οποίος με τη σειρά του τα κληροδότησε σε κάποιον απόγονό του, που πιθανότατα θα μετανάστευσε στη Μυτιλήνη περί τα τέλη του 19ου αιώνα.
Γεγονός, και μάλιστα βασιζόμενο σε επίσημα έγγραφα, είναι ότι στις 26 Απριλίου του 1907 ο τότε καθολικός αρχιεπίσκοπος Σμύρνης Δομήνικος Μαρέγκος, στη διάρκεια μιας ποιμαντικής του επίσκεψης στη Μυτιλήνη, προέβη -ίσως και ύστερα από αίτημα- σε αυτοψία και αυθεντικοποίηση των λειψάνων του Αγίου Βαλεντίνου. Τα λείψανα είχαν τοποθετηθεί κάτω από το κεντρικό ιερό βήμα του καθολικού ναού της Μυτιλήνης, τα οποία πιθανότατα είχαν δοθεί προς φύλαξη από τον κάτοχό τους στον τότε εφημέριο της Μυτιλήνης.
Εκτός, όμως, απ’ αυτό το επίσημο αρχιεπισκοπικό ντοκουμέντο αυθεντικοποίησης, σώζεται και ιδιόχειρο σημείωμα του τότε καθολικού εφημερίου Μυτιλήνης π. Βίτου – Ροβέρτου, όπου μεταξύ των άλλων επιβεβαιώνεται με ημερομηνία «Μυτιλήνη 1.5.1907» η πραγματοποιηθείσα αυτοψία. Τελευταία κάτοχος των τιμίων λειψάνων ήταν η Λουκία Θεοφανοπούλου Bongigli, η οποία τα δώρησε στον καθολικό ναό της Μυτιλήνης. Και τα λείψανα ξεχάστηκαν μέχρι το 1990.
Με την επισκευή της Φραγκοκλησιάς της Μυτιλήνης αλλά κυρίως με την επανασύσταση της καθολικής χριστιανικής κοινότητας του νησιού, πριν πέντε χρόνια τα λείψανα του Αγίου Βαλεντίνου επέστρεψαν από την Αθήνα στη Μυτιλήνη όπου και παραμένουν.
photo video screenshot
