«Ἀγαπημένα παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας.

Μετά ἀπό τό κοπιαστικό, ἀλλά εὐλογημένο καί ὄμορφο – χαροποιό ταξίδι τῆς Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς, καλούμαστε, τό ὁλόφωτο αὐτό βράδυ τοῦ Μεγάλου Σαββάτου, ὅπως καταστοῦμε μάρτυρες καί κήρυκες τῆς κορωνίδας τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Οἰκονομίας, τῆς Ἀνάστασης τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἰδού, ἔφτασε ἡ ὥρα νά γευθοῦμε καί νά χαροῦμε τήν κορυφαία αὐτή ἐμπειρία τῆς πίστεώς μας, τῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλά καί τῆς προσωπικῆς μας ζωῆς. Νά συνεφρανθοῦμε καί συνεορτάσουμε τό γεγονός τῆς Ἀνάστασης τοῦ Σωτῆρος Χριστοῦ.

Τό πέρασμα ἀπό τήν θνητότητα στήν Ἀνάσταση, στήν ἀπαρχή «ἄλλης βιοτῆς», στό «περισσόν τῆς ζωῆς», ἀφοῦ ἡ Ἐκκλησία μας γιορτάζει τήν Ἀνάσταση ὡς θρίαμβο τῆς δυνατότητας νά μετέχει ὁ ἄνθρωπος, ἐλεύθερος ἀπό τήν περατότητά του, ἀπό τήν ὕπαρξη καί τήν μή ὕπαρξή του, ἐλεύθερος ἀπό τήν «κλειστότητα» τῆς φύσης του· νά μετέχει σέ ἐκείνη τήν ζωή πού συνιστᾶ τήν υἱοθεσία μας ἀπό τόν Χριστό, πού σημαίνει δυνατότητα νά γίνουμε ὅμοιοι μέ Ἐκεῖνον. Νά ἔχουμε δηλαδή τίς ἴδιες κινήσεις τῆς καρδιᾶς, τό ἴδιο φρόνημα μέ τόν Υἱό τοῦ Πατρός, ὅπως βεβαιώνει ὁ Ἀπόστολος Παῦλος. Γιά τοῦτο καί ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ σηματοδοτεῖ τήν συνανάσταση τοῦ ἀνθρώπου. Ὁ Χριστός εἶναι τό δικό μας Πάσχα, τό δικό μας πέρασμα στήν ζωή. «Πάσχα Χριστός ὁ λυτρωτής», βεβαιώνει ἡ ἐμπειρία τῆς Ἐκκλησίας μας.

Ἀνάσταση σημαίνει φῶς: «νῦν πάντα πεπλήρωται φωτός, οὐρανός τε καί γῆ καί τά καταχθόνια». Πού σημαίνει ὅτι δέν μποροῦμε νά ζήσουμε τήν μυστική χαρά τῆς παρουσίας τοῦ Ἀναστημένου Χριστοῦ, ἐάν τό Ἀναστάσιμο φῶς στήν καρδιά μας δέν νικήσει τό σκοτάδι τῶν ἁμαρτιῶν. Ἐάν, δηλαδή, δέν καθαρισθοῦν οἱ λογισμοί καί οἱ αἰσθήσεις μας ἀπ’ ὅσα μᾶς ἀποξενώνουν ἀπό τόν Θεό.

Ἰδού, ἀγαπημένα παιδιά τῆς Ἐκκλησίας μας, ἡ μεγάλη πρόκληση καί εὐκαιρία γιά ὅλους μας ἐτοῦτο τό Πάσχα. Κυρίως γιά ὅσους ἀπό ἐμᾶς ἀποφεύγουμε νά ἀντικρύσουμε τήν ἀλήθεια καί ἀρεσκόμαστε στήν ἀδυναμία. Γιά ὅσους ἀπό ἐμᾶς ὑποτασσόμαστε στίς πάσης φύσεως ἐπιθυμίες μας, βαπτίζουμε τό ἀνήθικο σωστό καί φυσιολογικό, καταπνίγοντας τήν λογική, ξεπερνώντας τά ὅρια τῆς φύσεώς μας καί ἀδιαφορώντας γιά τήν πάλη – ἀντιπαλότητά μας μέ τήν συνείδησή μας.

Γιά ὅσους ἀπό ἐμᾶς ἀρνούμαστε νά δοῦμε πώς σύγχρονοι «διαφωτιστές» ἐγκαθιστοῦν μία νέα τάξη πραγμάτων. Πώς ἔρχονται νά παρουσιάσουν ἰδεολογήματα καί ὁράματα ὡς σωστικά φῶτα, πού δῆθεν θά ἀφυπνίσουν τίς ἀνθρώπινες συνειδήσεις, κρημνίζοντας κάθε ἔννοια ἠθικῆς, ἀξίας καί ποιότητας ζωῆς, ὑποσχόμενοι, μάλιστα, ριζική ἀναγέννηση σ’ ἕναν κόσμο ἑλκόμενο, πού αἱμορραγεῖ ποικιλοτρόπως.

Ἕναν κόσμο πού ἡ εὐδαιμονία συνθλίβει τήν εὐζωία. Ἕναν κόσμο πού στή δίνη τῶν πολέμων γιά τήν ἐπικράτηση τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, θυσιάζονται χιλιάδες παιδιά, γυναῖκες καί ἄμαχοι, μέ τήν πολιτισμένη Δύση νά νίπτει τάς χεῖρας της ὡς ἄλλος Πιλάτος. Ἕναν κόσμο πού θρηνεῖ νέους καί νέες, θύματα διαλυμένων οἰκογενειῶν, ναρκωτικῶν, ψυχολογικῆς, σωματικῆς καί λεκτικῆς βίας. Ἕναν κόσμο πού ἀρνεῖται νά κατανοήσει πώς, ἐάν δέν γευτεῖ τόν θάνατο κάθε ψεύτικου, δέν μπορεῖ νά ζήσει τήν ἀνάσταση τοῦ ἀληθινοῦ.

Ὅμως ἀκόμα καί ἄν νιώθουμε πώς ζοῦμε στά μεσάνυχτα τοῦ πανανθρώπινου πολιτισμοῦ, ἡ Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ μᾶς βεβαιώνει πώς ὅλοι καί ὅλα ὅσα προσπαθοῦν νά ἀρνηθοῦν τόν Θεό δέν ἔχουν μέλλον, ἐνῶ ὅσοι καί ὅσα μετέχουν τῆς Ἀναστημένης ζωῆς Του εἶναι αἰώνια, καθώς Πάσχα σημαίνει πώς τίποτα δέν εἶναι ἀδύνατο γιά τόν Χριστό. Ἄδειασε ὁ τάφος Του καί γέμισαν οἱ καρδιές μας ἀπό φῶς, ζωή, χαρά καί ἐλπίδα. Γιά τοῦτο καί ἡ δική Του Ἀνάσταση εἶναι πρόσκληση συμμετοχῆς σέ μιά ζωή ὁλόφωτη, ἀληθινή, γεμάτη ἐλπίδα, χαρά, δύναμη καί αἰσιοδοξία».

(Newsbomb – eurokinissi photo)