Η συμφωνία των ΗΠΑ με την Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο έφερε τα πάνω κάτω στο ελληνικό πρόγραμμα καθώς , όπως αναφέρει το μέσο, η Γαλλία δεν έτρεφε πολλές ελπίδες να κερδίσει το πρόγραμμα αφού κατ’ εκείνη, οι Αμερικανοί είχαν το πάνω χέρι στην εν λόγω αγορά και όδευαν να πάρουν το πρόγραμμα και τυπικά.
Τελικά, οι Γάλλοι μετά την AUKUS φέρονται να βρήκαν παράθυρο ευκαιρίας και κατέβασαν τις τιμές τους για αν μπορέσουν να χτυπήσουν το πρόγραμμα το οποίο για τους ίδιους πλέον ήταν πάρα πολύ σημαντικό ώστε τα ναυπηγεία στο Lorian να έχουν ναυπηγικό έργο στα μέσα της δεκαετίας που υπήρχε κενό που δε θα μπορούσε να καλυφθεί.
Η Γαλλία βρισκόταν το καλοκαίρι του 2020 σε εκτεταμένες συζητήσεις με την ελληνική πλευρά για την προμήθεια δύο σκαφών τα οποία όμως θα είχαν και τη δυνατότητα να βάλουν τους εξελιγμένους πυραύλους μακρού βεληνεκούς MdCN με εμβέλεια 1.000+ χλμ. περίπου. Κατά το μέσο, αυτό θορύβησε πολύ τις ΗΠΑ οι οποίες έβαλαν φρένο στην πώληση αυτή καθότι η Τουρκία δε διέθετε στο οπλοστάσιό της αντίστοιχους πυραύλους και θα άλλαζε η ισορροπία δυνάμεων. Το αποτέλεσμα ήταν οι Γάλλοι αν κάνουν πίσω και έπειτα ο διαγωνισμός άνοιξε αν και για τους Γάλλους ήταν φανερό ότι οι ΗΠΑ θα έπαιρναν το πρόγραμμα.
Τελικά, οι Γάλλοι κατήλθαν στον διευρυμένο διαγωνισμό χωρίς τους MdCN στο τραπέζι ώστε να μπορέσουν να διατηρηθούν σε αυτόν και τελικά η προσφορά τους για τις 3+1 Belh@ra HN και η προοπτική ναυπήγησης και των κορβετών Gowind, κέρδισε το πρόγραμμα αφού η προσφορά ήταν όντως κατά 20%-25% φθηνότερη από τα σκάφη που πρότειναν το 2020 και περισσότερα σε αριθμό. Στα υπόλοιπα ενδιαφέροντα του άρθρου, ο συγγραφέας είναι καυστικός και αναφέρει ότι η Αθήνα είναι κέντρο.. αμερικανών πρακτόρων δίνοντας την εντύπωση ότι υπάρχει σαφής απέχθεια για τις ΗΠΑ σε συγκεκριμένα κομμάτια.
Σε ερώτηση που έγινε στον.. Αμερικανό Πρέσβη στην Αθήνα στο twitter περί του ζητήματος απαγόρευσης πώλησης των MdCN της Γαλλίας από τις ΗΠΑ, ο ίδιος απάντησε ότι δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Δεν μπορούμε φυσικά να γνωρίζουμε τι είναι αληθές από το άρθρο της La Tribune και είναι και.. πολύ δύσκολο να μάθει κανείς, ούτε φυσικά περιμένει κανείς λογικά σκεπτόμενος άνθρωπος να απαντήσει ο Αμερικανός Πρέσβης ότι όντως εμπόδισαν την πώληση κάποιου όπλου μιάς χώρας σε μία τρίτη χώρα.
Αυτό όμως που μπορούμε να πούμε με βεβαιότητα είναι ότι η Ελλάδα συνεχίζει το 2021 δεδομένα και αμετάκλητα να εξαρτάται πλήρως για τις καίριες στρατηγικές της δυνατότητες από τις ορέξεις του ξένου παράγοντα, είτε αυτός λέγεται ΗΠΑ, είτε Γαλλία, είτε Γερμανία κτλ.. Οι δε έμμεσες καταγγελίες του γαλλικού μέσου επί της διαδικασίας ουσιαστικά, που ακολουθήθηκε από την ελληνική πλευρά είναι κάτι που στο el.gr έχουμε θίξει πολλάκις στην αμυντική αρθρογραφία μας και υπάρχουν δόσεις αλήθειας σε αυτές.
Πίσω στα περί πυραύλων…
Οι MdCN είναι πύραυλοι cruise μακράς εμβέλειας με εμβέλεια 1.000 χλμ. περίπου και έχουν σχεδιαστεί και παραχθεί από τη γαλλική MBDA, κατασκευάστρια της οικογένειας πυραύλων SCALP. Μη συγχέεται όμως ο SCALP-EG που έχει στη διάθεσή της η Πολεμική Αεροπορία ο οποίος είναι πύραυλος με τη μισή και ίσως και λιγότερη εμβέλεια. Οι Γάλλοι ανέπτυξαν τους πυραύλους αυτούς μεν, τοποθέτησαν όμως και μερικά αμερικανικά υποσυστήματα δε, πράγμα το οποίο φέρει τις ΗΠΑ στην προνομιακή θέση να αποφασίζουν και αυτές αν επιθυμούν αν δοθούν ή όχι τα όπλα σε τρίτο χρήστη.
Για να αποφύγουν οι Γάλλοι την απαγόρευση εξαγωγής των αεροεκτοξευόμενων SCALP στην Αιγυπτιακή Αεροπορία, άλλαξαν τα αμερικανικά υποσυστήματα με δικά τους και έκαναν εξαγωγή του πυραύλου στην Αίγυπτο και φημολογείται ότι κάτι αντίστοιχο έπραξαν και με τα ΗΑΕ με μία έκδοση με μικρότερη εμβέλεια. Αν οι MdCN έχουν αμερικανικά υποσυστήματα, τότε οι ΗΠΑ έχουν λόγο επί της εξαγωγής του όπλου.
Επειδή γίνεται συχνά λόγος για αποδεσμεύσιμα ή μη όπλα και τεχνολογία, οι πύραυλοι cruise εμβέλειας είναι τέτοια όπλα και η πολιτική των μεγάλων χωρών είναι ότι δε χαρίζουν εύκολα την τεχνολογία τους. Ειδικότερα, οι ΗΠΑ έχουν για παράδειγμα τους Tomahawk σε διάφορες εκδόσεις. Οι πύραυλοι αυτοί έχουν εμβέλεια πλέον των 1.000 χλμ. και μέχρι τώρα τους έχουν δώσει μόνο στο Ηνωμένο Βασίλειο το οποίο τους χρησιμοποιεί στα υποβρύχια κλάσης Astute. Πλέον το συγκεκριμένο πύραυλο θα δώσουν και στην Αυστραλία ως επιστέγασμα της AUKUS αλλά και για εξοπλισμό των 8 νέων πυρηνοκίνητων υποβρυχίων της.
Σε όλους τους άλλους συμμάχους τους, οι ΗΠΑ δεν έχουν δώσει το όπλο παρ’ ότι το είχαν θεωρητικά αποδεσμεύσει για πληθώρα συμμάχων όπως η Ιαπωνία, η Κορέα και άλλες χώρες ‘πρώτης γραμμής” με την οπτική των ΗΠΑ. Το να δοθούν όπλα στην Ελλάδα ή την Τουρκία που θα ωθήσουν και τις δύο σε αλληλοσπαραγμό που δε βολεύει την πολιτική των ΗΠΑ, είναι μία λογική εξέλιξη.
Από όλα αυτά γλυτώνει κανείς αν έχει δική του τεχνολογία και μόνο τότε. Το να φτιάξει κανείς βέβαια πυραυλική τεχνολογία από το 0 είναι μία διαδικασία κοστοβόρα, χρονοβόρα και απαιτεί σοβαρό προγραμματισμό από το σύνολο του κράτους, με συνέπεια και συνέχεια ανεξαρτήτου κυβερνήσεως ώστε να υπάρξουν αποτελέσματα μαζί με εξασφάλιση κάποιας αρχικής τεχνολογίας από τρίτη χώρα για να μη χρειαστεί να ..ξανά-ανακαλύψουμε τον τροχό.
Γι αυτό το λόγο είναι κρίσιμο να υπάρχει εγχώρια κρίσιμη τεχνολογία και αυτή είναι στους τομείς ηλεκτρονικών, επικοινωνιών, πυραυλοκινητήρων ( turbojets, ramjets), αισθητήρων και μεθόδων κατεύθυνσης. Σε όλα τα παραπάνω η χώρα μας έχει πάρα πολύ λίγα να επιδείξει και τίποτα χειροπιαστό μεγάλης επιχειρησιακής αξίας αν και υπάρχουν εταιρείες που καταβάλλουν φιλότιμες προσπάθειες να παράξουν τεχνολογία.
