Η Τουρκική Αεροπορία αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα τα οποία έχουν να κάνουν με το έμψυχο δυναμικό της κυρίως και με το ζήτημα του υλικού της δευτερευόντως.
Το πραξικόπημα του 2016 είχε σαν αποτέλεσμα την εκδίωξη πολλών πιλότων από τις τάξεις της Τουρκικής Αεροπορίας. Συνολικά, αποτάχθηκαν από τις τάξεις των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων πάνω από 20.000 στελέχη και περίπου 800 από τις τάξεις της αεροπορίας εκ των οποίων πολλοί πιλότοι.
Η χρησιμοποίηση των Πακιστανών πιλότων και μεγαλύτερων σε ηλικία πιλότων που επανήλθαν σε υπηρεσία κάλυψε τις τρύπες αλλά η επιχειρησιακή εμπειρία δεν καλύπτεται, κατά αυτόν τον τρόπο.
Οι αποτυχίες της Τουρκικής Αεροπορίας στο Αιγαίο και στην Ανατολική Μεσόγειο είναι λίγο πολύ γνωστές. Η συρραφή από διάφορα βίντεο και η επίσημη δημοσίευση fake news –πως δήθεν υπερνικούν τους Ικάρους μας- από το Τουρκικό Υπ.Αμ. δείχνουν την απελπισία της Τουρκικής ηγεσίας να πείσει για τις ικανότητές της.
Ανεξαρτήτως αυτών, η είδηση πιθανής έλευσης των Rafale σε ελληνική υπηρεσία σήμανε επί τόπου, καμπανάκι κινδύνου για την Τουρκική Αεροπορία η οποία μετά τα Mirage και τα όπλα τους ( MICA, Exocet, SCALP) θα έχει να αντιμετωπίσει ένα μαχητικό 4,5+ γενιάς με επιπλέον φόρτο, εξελιγμένο σύστημα αυτοπροστασίας και αρκετά χαμηλό RCS, που προσομοιάζει με ένα μαχητικό 5ης γενιάς. Εφόσον δε, η Πολεμική Αεροπορία δεν περιοριστεί σε μόνο 18-20 αεροσκάφη και προμηθευτεί περισσότερα, πράγμα που μάλλον θα συμβεί, τότε, η Τουρκική Αεροπορία θα έχει σοβαρό πρόβλημα επιβίωσης στους αιθέρες.
Ένας πλήρως ομογενοποιημένος στόλος από 220 και πλέον F-16 και τα 34 F-4, θα πρέπει να αντιμετωπίσουν την ελληνική αεροπορία και τους πιλότους της σε μία πραγματικά άνιση μάχη. Η αποβολή της Τουρκίας από το πρόγραμμα των F-35 λόγω της προμήθειας των S-400 και η μη επιλογή άλλου μαχητικού, έχει σαν αποτέλεσμα η Τουρκική Αεροπορία να μη μπορεί να αντιμετωπίσει τα ανώτερα ελληνικά αεροσκάφη.
ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΙ S-400
Οι S-400, παρ’ ότι είναι ένα εξαιρετικό αντιαεροπορικό και αντιβαλλιστικό σύστημα, είναι ένα εκ φύσεως αμυντικό και υπόκειται στους περιορισμούς που, ο χώρος και η φυσική, του επιβάλλουν. Οι δηλώσεις τύπου” Θα ρίχνουμε τα ελληνικά αεροπλάνα μόλις απογειωθούν” είναι το λιγότερο αφελείς για να μην πούμε ότι είναι ανυπόστατες.
Ένας S-400 δε θα τοποθετηθεί ποτέ κοντά στα Μικρασιατικά παράλια και θα καλύψει τα μεγάλα κέντρα της Άγκυρας και της Πόλης. Οτιδήποτε τοποθετηθεί εγγύτερα προς τις ακτές, μπαίνει στο στόχαστρο των όπλων της Πολεμικής Αεροπορίας. Ούτως ή άλλως η στόχευση της Τουρκίας ήταν να προμηθευτεί ένα σύστημα που θα της εξασφαλίσει αντιβαλλιστική κυρίως κάλυψη και οι S-400 είναι ιδανικοί γι αυτό.
Από εκεί και πέρα, κανένα αντιαεροπορικό σύστημα δε μπορεί να καλύψει την έλλειψη ικανής αεροπορίας οπότε, οι Τούρκοι θα χρειαστεί να στραφούν σε άλλες πηγές. Οι επιλογές είναι συγκεκριμένες:
Eurofighter
Δεδομένης της φιλοτουρκικής γερμανικής πολιτικής απέναντι στην Τουρκία, οι Τούρκοι θα μπορούσαν να στραφούν στην επιλογή του μαχητικού αεροσκάφους της Κοινοπραξίας. Ωστόσο, μεγάλο ερωτηματικό είναι τα όπλα που θα μπορούσαν να αγοράσουν γι αυτό. Αμφιβάλουμε ότι οι Γάλλοι της MBDA είναι διατεθειμένοι πλέον να δώσουν για παράδειγμα τον Meteor στην Τουρκική Αεροπορία. Παρ’ όλα αυτά, πρόκειται για μία καλή επιλογή με υψηλό κόστος.
Ρωσικά αεροσκάφη
Το φλερτ της Τουρκίας με τα Ρωσικά αεροσκάφη έχει ξεκινήσει από τη στιγμή που οι Τούρκοι προμηθεύτηκαν τους S-400. Ο Πρόεδρος Πούτιν είχε διαμηνύσει στους Τούρκους ότι μπορεί να τους προμηθεύσει με τα εξελιγμένα αεροσκάφη Su-35 και αργότερα με τα Su-57 για να επιλογή μαχητικού 5ης γενιάς.
Μία τέτοια επιλογή όμως θα σημάνει και την αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ και την πλήρη αλλαγή του στρατηγικού της δόγματος και των εταίρων της. Παρ’ ότι η προμήθεια ρωσικών αεροσκαφών θα επιφέρει δυσκολίες για την Πολεμική Αεροπορία στο Αιγαίο, η αποβολή της Τουρκίας από το ΝΑΤΟ θα κατέτασσε την Ελλάδα στις χώρες πρώτης γραμμής της συμμαχίας με ότι αυτό συνεπάγεται σε εξοπλισμούς, βάσεις και στάθμευση ξένων δυνάμεων εδώ. Ταυτόχρονα θα αναβαθμιστεί και η Κύπρος.
Δεν μπορεί να γνωρίζει κανείς αν η τουρκική ηγεσία επεξεργάζεται αυτό το σενάριο και τις επιπτώσεις που θα επιφέρει μία επιλογή αυτού του μεγέθους. Θεωρείται απίθανο πάντως να μην εκδιωχθούν από το Βορειοατλαντικό σύμφωνο μετά από τυχόν προμήθεια ρωσικών μαχητικών.
Κινεζικά αεροσκάφη
Ίσως κατώτερα των Ρωσικών αλλά με τρομακτικές εμβέλειες και κάποια όπλα τα οποία είναι άγνωστα στο δυτικό οπλοστάσιο και άρα στα στελέχη της Τουρκικής Αεροπορίας. Τα Κινεζικά μαχητικά αποτελούν μία δυνατή επιλογή αλλά θα χρειαστούν αλλαγές στα πάντα για να υποστηριχτούν, κάτι που ισχύει και για τα ρωσικά αεροσκάφη. Η θέση της Τουρκίας στην συμμαχία θα κλονιστεί άρρηκτα αλλά όχι στον ίδιο βαθμό όπως με τα ρωσικά αεροσκάφη. Εντούτοις, οι σχέσεις με τις Η.Π.Α. θα διαταραχθούν ανεπανόρθωτα εν μέσω κρίσης μεταξύ Κινέζων και Η.Π.Α. με φόντο την κυριαρχία στον Ειρηνικό.
Άλλες σχεδιάσεις
Οι σχεδιάσεις άλλων χωρών όπως της Αγγλίας, της Ιαπωνίας, της Νότιας Κορέας θα έλθουν μετά το 2030 και οι Τούρκοι βιάζονται. Ειδικά σε περίπτωση που η Πολεμική Αεροπορία παραλάβει αρκετά Rafale αλλά και F-35, οι ανάγκες θα είναι επιτακτικές για τους Τούρκους.
Εγχώριο πρόγραμμα
Θα περιοριστούμε σε ένα μόνο σχόλιο. Δεν υπάρχει περίπτωση να σχεδιάσουν και να κατασκευάσουν εγχώρια ανταγωνιστικό αεροσκάφος χωρίς σημαντική έξωθεν βοήθεια που αυτή τη στιγμή δεν δίνει κανείς. Αυτό λοιπόν αυτό το σενάριο απορρίπτεται παρά τις εξαγγελίες των Τούρκων αξιωματούχων. Δεν έχουν την τεχνολογία και την τεχνογνωσία για κάτι τέτοιο ακόμα.
Με τα προαναφερθέντα θέλουμε να καταδείξουμε το πρόβλημα που αντιμετωπίζει ήδη η Τουρκική Αεροπορία. Με ενδιαφέρον θα δούμε σε ποια λύση θα καταλήξουν και τι επιπτώσεις θα έχει η επιλογή τους.
