Από τα παραπάνω, για να είμαστε ειλικρινείς και δίκαιοι έχουν γίνει μόνο τα μισά με μόνο το ζήτημα των ναυπηγείων της Σύρου να ολοκληρώνεται οριστικά με την ΟΝΕΧ να λειτουργεί τα ναυπηγεία τα οποία αναστήθηκαν από το μηδέν στο οποίο βρίσκονταν. Από εκεί και έπειτα, τα άλλα δύο μεγάλα ναυπηγεία του Σκαραμαγκά και της Ελευσίνας, ακόμα δεν είναι λειτουργικά.
Ο Σκαραμαγκάς μάλιστα ενώ έχει εκτελεστεί ο διαγωνισμός και έχει αναδειχτεόι νικητής με το σχήμα του κ. Προκοπίου να έχει αναλάβει τα ηνία, η προσφυγή του Δήμου Χαϊδαρίου η οποία αφορά κομμάτι του ναυπηγείου που ανήκε στο σκέλος του διαγωνισμού που εκτελούσε το ΕΤΑΔ, έχει μπλοκάρει όλη τη διαδικασία. Δηλαδή, αντί να προχωρά η διαδικασία κανονικά για το στρατιωτικό σκέλος των ναυπηγείων το οποίο και «καίει» έχουμε εμπλοκή όλης της διαδικασίας γιατί το μέρος εκείνο των ναυπηγείων, στο οποίο στεγαζόταν και το τοπικό ΚΥΤ ανήκε στο εμπορικό κομμάτι. Αντί λοιπόν να έχουμε κάποιου είδους απεμπλοκή του στρατιωτικού τμήματος, σύρεται και αυτό από τη διαδικασία της προσφυγής του Δήμου Χαϊδαρίου στο ΣτΕ το οποίο το επόμενο διάστημα θα λάβει την απόφαση. Η οποία απόφαση αν είναι υπέρ του Δήμου, τότε όλη η διαδικασία θα θεωρηθεί άκυρη και θα πρέπει να επαναληφθεί με αποτέλεσμα επιπλέον χαμένο χρόνο. Το γιατί ο Δήμος Χαϊδαρίου επέλεξε να διεκδικήσει την έκταση αυτή των ναυπηγείων η οποία δεν έχει κάτι να αποδώσει στο Δήμο και στον πληθυσμό του σε καμία περίπτωση, είναι άξιο απορίας.
Το βασικό success story για τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά για τα οποία το Δημόσιο πλήρωνε σταθερά υψηλά προστίματα για τη λειτουργία τους τα οποία επιβάλλονταν από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή ανταγωνισμού και θα λυνόταν, έχει βαλτώσει για ακόμα μία φορά.Το άλλο ζήτημα είναι ότι διαβάζουμε εδώ και εκεί για προγράμματα του Πολεμικού Ναυτικού, χωρίς να αναφέρεται πουθενά το ναυπηγείο με τις μεγαλύτερες υποδομές στη χώρα προκαλεί αρνητική εντύπωση.
Το ζήτημα βέβαια των προγραμμάτων του Πολεμικού Ναυτικού και των μεγάλων ναυπηγείων της χώρας έχει γίνει.. θέατρο από τη στιγμή που υπήρχε πρόθεση σύνδεσης του προγράμματος ανανέωσης του στόλου με τη μοίρα των ναυπηγείων καθιστλώντας πολύ δύσκολη τόσο την επιλογή πλοίου σε σύντομο χρόνο όσο και του σωστού πλοίου αφού πολιτικοί παράγοντες ήταν πρόθυμοι να βάλουν στην άκρη τα επιχειρησιακά κριτήρια του Πολεμικού Ναυτικού χάρην της προσπάθειας να λυθεί το ζήτημα των ναυπηγείων με τη δικαιολόγηση να γίνει με τη μέθοδο της «γεωπολιτικής αναγκαιότητας» και της πολιτικής εξοπλισμών που θεωρεί ότι διεξάγει η κυβέρνηση για να κατευνάσει με αυτόν τον εξωτερικό παράγοντα.
Και η όλη ιστορία αφορούσε τα ναυπηγεια Ελευσίνας για τα οποία το αρχικό πλάνο εκ της Κυβερνήσεως ήθελε να αναληφθούν από την ΟΝΕΧ, να υπάρξει χρηματοδότηση μέσω του DFC και να κλείσει και η εγχώρια ναυπήγηση μέρους των φρεγατών οι οποίες θα ήταν οι αμερικανικές. Οι οποίες αμερικανικές φρεγάτες δεν επιλέχθηκαν τελικά και ευτυχώς καθώς επικράτησε η λογική και το χειρότερο πλοίο του διαγωνισμού δε θα αποτελέσει πλοίο του Πολεμικού Ναυτικού.
Από τη στιγμή που το θέμα «ΗΠΑ» έκλεισε για το Πολεμικό Ναυτικό, το σχέδιο για τα ναυπηγεία Ελευσίνας άλλαξε και έμειναν κενά από υποψήφιους επενδυτές. Αναμενόμενο βέβαια από τη στιγμή που τόσα πολλά στηρίχθηκαν στην επιλογή μίας σχεδίασης πλοίου την οποία το Πολεμικό Ναυτικό δεν ήθελε να φορτωθεί. Προέκυψε η Fincantieri η οποία μαζί με την ΟΝΕΧ (σε ρόλο δεύτερο) και με τον χρηματοπιστωτικό όμιλο Ernst & Young επιχειρούν να δράσουν αναλαμβάνοντας τα ναυπηγεία Ελευσίνας. Η Fincantieri έχει καταθέσει γραπτή πρόταση για τα ναυπηγεία με μία ειδοποιό διαφορά, ότι επιθυμεί προφανώς να λάβει και μέρος του προγράμματος των κορβετών αυτή τη φορά, του Πολεμικού Ναυτικού.
Για το λόγο αυτό η Fincantieri κατεβαίνει με τις κορβέτες κλάσης “Doha”, πλοία τα οποία σχεδιάστηκαν και ναυπηγούνται για λογαριασμό του Κατάρ. Πλοία πολύ καλά εξοπλισμένα για το μέγεθός τους, με 16 πυραύλους επιφανείας-αέρος Aster 30, 8 MM40 Exocet Block III, 4 εκτοξευτές αντιμέτρων Sylena, πυροβόλο ΟΤΟ MELARA 76mm, 2 τηλεχειριζόμενους σταθμούς πυροβόλων όπλων και σύστημα εγγύς αερά μυνας (CIWS) RAM με το κύριο ραντάρ του σκάφους να είναι το Kronos με τη σουίτα του. Στα πλοία αυτά λείπει ανθυποβρυχιακός εξοπλισμός , δηλαδή σόναρ κύτους και σόναρ συρόμενης διάταξης αλλά και ανθυποβρυχιακές τορπίλες αφού οι Καταριανοί δεν θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν υποβρύχιες απειλές στην περιοχή τους.
Αυτό όμως σημαίνει ότι σε ελληνική διαμόρφωση η οποία θα είναι ανθυποβρυχιακή για τις κορβέτες του Πολεμικού Ναυτικού, θα χρειαστεί επιπλέον κόστος επανασχεδίασης σε πλοία τα οποία κοστίζουν ήδη περί τα 450 εκ. ευρώ. Το κόστος των συγκεκριμένων πλοίων επομένως θα είναι αυξημένο και μάλλον θα υπερβαίνει τα 1,5-1,6 δις ευρώ που σκοπεύει να δαπανήσει για τις κορβέτες η ελληνική κυβέρνηση καθιστώντας για ακόμα μία φορά την εξίσωση πολύ δύσκολη. Βέβαια, η Fincantieri και η όποια αντίστοιχη ναυπηγική εταιρεία, υπό κανονικές συνθήκες δε θα είχε κανένα ζήτημα να ναυπηγήσει πλοία των οποίων η σχεδίαση έχει προέλθει από άλλη εταιρεία απλά δε θα έχει το μέγιστο κέρδος.
Εκτός των άλλων, στο συνολικό κόστος της ναυπήγησης τωνκορβετών εγχώρια, έστω και 2 ή 3 από τις συνολικά 4, θα πρέπει να προστεθεί και κάποια γενναία προσαύξηση αφού τα ναυπηγεία θα χρειαστεί να επενδύσουν επιπλέον σε εξοπλισμό και προσωπικό πράγμα που σημαίνει κόστος που θα επωμισθεί στο τέλος ο πελάτης, όπως γίνεται συνήθως στα ελληνικά δρώμενα. Το αν θα παραδοθούν τα πλοία και στους προβλεπόμενους χρόνους και δε θα γίνουν για ακόμα μία φορά αντικείμενο καθυστέρησης με σκοπό το οικονομικό όφελος, είναι ένα ακόμα ναρκοπέδιο.
Σε όλα αυτά τα προβλήματα των δύο μεγάλων ναυπηγείων της χώρας, παραμένει απορίας άξιο το γιατί η Κυβέρνηση δεν προχωρά μεν σε εγχώρια ναυπήγηση μέρους των σκαφών με κατακερματισμό της κατασκευής των μερών τους στα μικρότερα αλλά εξίσου αποτελεσματικά ναυπηγεία που υπάρχουν στη ζώνη του Περάματος όπως τα ναυπηγεία Σπανόπουλου με την τελική συναρμολόγηση του συνόλου του σκάφους να εκτελείται αλλού ενώ και η εγχώρια αμυντική βιομηχανία μπορεί να φέρνει και το δικό της μερίδιο στην κατασκευή εξοπλισμού που θα έχει συμφωνηθεί στο χώρο για τοποθέτηση.
Δυστυχώς, η Κυβέρνηση με τη θητεία της να πλησιάζει στο τέλος της τον επόμενο χρόνο, δεν έχει καταφέρει να λύσει τα ζητήματα και η πρακτική που ακολουθείται, ενώ δε λειτούργησε στο πρόγραμμα των φρεγατών, ακολουθείται τώρα στο πρόγραμμα των κορβετών. Το δις εξαμαρτείν…
