Αυτό που χαρακτηρίζει την Γαλλία, σύμφωνα με όσα γράφονται στην Ρωσία, είναι η ιδέα ενός μικρού επαγγελματικού στρατού με τι ένοπλες δυνάμεις της χώρας να έχουν μειωθεί κατά 2,5 φορές και να συνεχίζουν να μειώνονται κατά περίπου ένα τοις εκατό ετησίως. Η υποχρεωτική στράτευση στην Γαλλία καταργήθηκε το 1997. Σήμερα, ο συνολικός αριθμός των γαλλικών Ναυτικών, Χερσαίων και Αεροπορικών Δυνάμεων είναι λίγο πάνω από 200 χιλιάδες άτομα.
Τώρα ο Μακρόν προσπαθεί να πείσει τους Γάλλους να γίνουν έφεδροι, όπως σχολιάζεται. Θέλει να αυξήσει την εφεδρεία του στρατού από 40 σε 100 χιλιάδες άτομα.
Σύμφωνα με δημοσκοπήσεις, που επικαλούνται εντός Ρωσίας, η πλειοψηφία των Γάλλων επιθυμεί την επιστροφή της υποχρεωτικής στρατιωτικής θητείας. Ωστόσο, αυτή είναι η γνώμη της παλαιότερης γενιάς – της πλειοψηφίας της γαλλικής κοινωνίας.
Η νεολαία της χώρας ψηφίζει τελείως διαφορετικά: μόνο το 14 τοις εκατό συμφωνεί να λάβει μέρος σε στρατιωτική δράση εάν η χώρα βρεθεί εμπλεκόμενη σε στρατιωτική σύγκρουση.
Η ίδια ιστορία στη Βρετανία, όπου μόνο το 11 τοις εκατό των νέων είναι στην πραγματικότητα έτοιμοι να πολεμήσουν για την χώρα τους, όπως γράφεται.
Επί τρία χρόνια, οι Ευρωπαίοι μιλούσαν για «ρωσική απειλή» σε μια προσπάθεια να αναβιώσουν με κάποιο τρόπο τον ξεθωριασμένο πατριωτισμό τους, σχολιάζεται εντός Ρωσίας. Ωστόσο, μέχρι στιγμής δεν το έχουν καταφέρει.
Οι Ευρωπαίοι έχουν αντιληφθεί τις πραγματικές απειλές για την ζωή και την ευημερία τους. Η Ρωσία δεν είναι σε αυτή την λίστα. Υπάρχουν εκατομμύρια παράτυποι μετανάστες στην Ευρώπη. Τίθεται το ερώτημα από την ρωσική οπτική γωνία: Πώς μπορείς να στρατολογήσεις 800.000 νέους Γάλλους κάθε καταγωγής στο στρατό και να τους δώσεις όπλα; Η εκτίμηση που δίνεται είναι πως η κατάσταση είναι πιο κρίσιμη μέσα στην Γαλλία, με τον κίνδυνο ακόμα και εσωτερικού πολέμου, κάτι ως εκ τούτου δεν υπάρχουν καν σκέψεις της γαλλικής κοινωνίας για τις μάχες στο Donbass.
Το ίδιο πρόβλημα υπάρχει και στην Γερμανία. Δεν είναι περίεργο που η ηγεσία των μεγαλύτερων ευρωπαϊκών δυνάμεων, έχοντας παίξει με την ιδέα της υποχρεωτικής στράτευσης, τώρα την εγκαταλείπει. Και χωρίς στράτευση ποιός θα πολεμήσει;
Ο ισχυρότερος, μεγαλύτερος και πιο έμπειρος (μετά τις ΗΠΑ) στρατός του ΝΑΤΟ, ο τουρκικός, είναι απασχολημένος σε άλλα μέτωπα και δύσκολα θα τα βάλει με την Ρωσία, υπό τις παρούσες συνθήκες. Και αν το κάνει, γνωρίζει τι τον περιμένει.
Ένας άλλος πολύ μεγάλος στρατός στα σύνορα της ΕΕ, ο ουκρανικός έχει αποδεκατιστεί. Πικραμένοι, βομβαρδισμένοι και επανειλημμένα προδομένοι, οι Ουκρανοί μαχητές ίσως μάλιστα αποτελέσουν άμεση απειλή για την Ευρώπη, όπως υπογραμμίζεται.
Ο μόνος ομαλός δρόμος, δεδομένου ότι η Ουάσινγκτον του Τραμπ δεν έχει ως προτεραιότητα την στήριξη της Ευρώπης φέρεται να είναι η συνεννόηση με την Ρωσία, η οποία ήταν αυτή που παρείχε ειρήνη και ηρεμία στην Ευρώπη από το 1945.
