Σε μια μελέτη με πάνω από 80.000 ενήλικες άνω των 60 ετών, όσοι είχαν πρόβλημα στην ακρόαση της ομιλίας σε θορυβώδη περιβάλλοντα είχαν μεγαλύτερο κίνδυνο άνοιας, που είναι ένας γενικός όρος για καταστάσεις που χαρακτηρίζονται από απώλεια μνήμης και δυσκολία στη γλώσσα και άλλες δεξιότητες σκέψης.
Αλλά υπάρχει και ένα θετικό: Η μελέτη ήρθε να προστεθεί στα στοιχεία που υπάρχουν και υποδηλώνουν ότι τα προβλήματα ακοής μπορεί να μην είναι απλώς ένα σύμπτωμα άνοιας, αλλά στην πραγματικότητα ένας παράγοντας κινδύνου άνοιας που θα μπορούσε ενδεχομένως να ειδοποιήσει τους ανθρώπους, τις οικογένειές τους ή τους γιατρούς για την εμφάνισή της πριν ξεκινήσει οποιαδήποτε επιδείνωση.
«Υπήρξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη διαταραχή της ακοής και αν αυτό μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο άνοιας», δήλωσε ο επιδημιολόγος και συγγραφέας της μελέτης Thomas Littlejohns από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης τον Ιούλιο του 2021.
«Αν και είναι προκαταρκτικά, αυτά τα αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η βαρηκοΐα όταν υπάρχει ομιλία σε θόρυβο θα μπορούσε να αποτελεί έναν πολλά υποσχόμενο στόχο για την πρόληψη της άνοιας».
Το 2017, η απώλεια ακοής συμπεριλήφθηκε μαζί με το κάπνισμα και τη σωματική αδράνεια ως ένας από τους εννέα κύριους, τροποποιήσιμους παράγοντες κινδύνου άνοιας. Αυτή η έκθεση ορόσημο Lancet ενημερώθηκε το 2020 για να συμπεριλάβει τρεις ακόμη παράγοντες κινδύνου, ανεβάζοντας το σύνολο σε 12.
Η λέξη-κλειδί εκεί είναι ότι αυτοί οι παράγοντες κινδύνου είναι τροποποιήσιμοι. Ειδικότερα, αυτοί οι παράγοντες κινδύνου είναι στοιχεία του τρόπου ζωής και της γενικής υγείας μας που μπορούν να βελτιωθούν και, αν ναι, μπορεί να ενισχύσουν τη συνολική υγεία μας και να μειώσουν τις πιθανότητες για παθήσεις υγείας.
Έχει υπολογιστεί, σε αυτές τις εκθέσεις του Lancet, ότι από τους 12 παράγοντες κινδύνου άνοιας, η απώλεια ακοής μπορεί να έχει τη μεγαλύτερη επιβάρυνση από όλους – έτσι ώστε τα άτομα με μη αντιμετωπισμένη απώλεια ακοής στη μέση ηλικία έχουν έως και πέντε φορές περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν άνοια.
Για να διερευνήσουν περαιτέρω, οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης που βρίσκονται πίσω από αυτήν τη μελέτη, χρησιμοποίησαν τη UK Biobank, μια ερευνητική βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε για να βρει τους δεσμούς μεταξύ γενετικών, περιβαλλοντικών παραγόντων και αποτελεσμάτων υγείας, σε ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο κίνδυνος άνοιας αναλύθηκε για μια ομάδα περισσότερων από 82.000 γυναικών και ανδρών, ηλικίας 60 ετών και άνω, που ήταν απαλλαγμένοι από άνοια και είχε αξιολογηθεί η ακοή τους στην αρχή της μελέτης.
Οι συμμετέχοντες δοκιμάστηκαν στην ακρόαση ομιλίας σε θόρυβο, η οποία είναι η ικανότητα να διακρίνουν αποσπάσματα ομιλίας σε θορυβώδες περιβάλλον – σε αυτή την περίπτωση, αναγνωρίζοντας την ανάγνωση αριθμών, έναντι του λευκού θορύβου φόντου.
Μετά από 11 χρόνια περίπου, 1.285 συμμετέχοντες είχαν αναπτύξει άνοια, με βάση τα αρχεία υγείας.
«Οι συμμετέχοντες που είχαν χειρότερη ακοή είχαν σχεδόν διπλάσιο κίνδυνο να αναπτύξουν άνοια σε σύγκριση με εκείνους που είχαν καλή ακοή», είπε ο Littlejohns.
Είναι ενδιαφέρον ότι περίπου τα μισά άτομα στη μελέτη που είχαν ανεπαρκή ακοή ομιλίας σε θόρυβο, και περίπου το 42 τοις εκατό εκείνων που είχαν κακή απόδοση στο τεστ, δεν παρατήρησαν οι ίδιοι καμία βλάβη ακοής όταν τους ζητήθηκε να το αναφέρουν.
Οι ερευνητές εξέτασαν επίσης εάν τα προβλήματα ακοής των ανθρώπων συνδέονται όντως με άλλους παράγοντες που είναι γνωστό ότι επηρεάζουν τον κίνδυνο άνοιας, όπως η κοινωνική απομόνωση και η κατάθλιψη, που και τα δύο μπορεί να προκύψουν εάν οι άνθρωποι έχουν προβλήματα ακοής.
«Αλλά βρήκαμε ελάχιστα στοιχεία ότι αυτό συνέβη», είπε ο Littlejohns.
Για να είμαστε σίγουροι, ο Littlejohns και οι συνάδελφοί του έκαναν επίσης μερικές συγκρίσεις στα δεδομένα για να δουν εάν η ακουστική απόδοση των ανθρώπων μπορεί να επηρεάστηκε από την υποκείμενη, μη ανιχνευμένη άνοια – αυτό που ονομάζεται αντίστροφη αιτιότητα.
Αλλά ο κίνδυνος άνοιας που υποδεικνύεται από τις δυσκολίες ακοής, δεν ήταν χειρότερος σε σύγκριση με τους συμμετέχοντες στη μελέτη που ανέπτυξαν άνοια νωρίτερα (μετά από 3 χρόνια) παρά αργότερα (μετά από 9 χρόνια).
Αυτή δεν ήταν η πρώτη μελέτη που βρήκε μια σχέση μεταξύ απώλειας ακοής και άνοιας, αλλά η ομάδα είπε ότι ήταν από τις πρώτες που διερεύνησαν τον κίνδυνο άνοιας και την ικανότητα ακοής των ανθρώπων σε θορυβώδη περιβάλλοντα, τα οποία είναι πιο χαρακτηριστικά της καθημερινότητάς μας.
Ομοίως, μακροχρόνιες και μεγάλες μελέτες από την Αυστραλία και την Ταϊβάν έχουν επίσης βρει ότι άτομα με προβλήματα ακοής διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο άνοιας. Ωστόσο, αυτές οι μελέτες βασίστηκαν σε δεδομένα που αναφέρθηκαν από τους ίδιους τους συμμετέχοντες στη μελέτη ή σε ιατρικά αρχεία που υποδηλώνουν απώλεια ακοής.
«Μεγάλες μελέτες όπως η UK Biobank είναι ισχυρά εργαλεία για τον εντοπισμό γενετικών παραγόντων, της υγείας και του τρόπου ζωής που συνδέονται με καταστάσεις όπως η άνοια», δήλωσε η νευροεπιστήμονας Katy Stubbs, από το Alzheimer’s Research UK, μια ερευνητική φιλανθρωπική οργάνωση, για τη μελέτη του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης. «Αλλά είναι πάντα δύσκολο να ξεχωρίσουμε την αιτία και το αποτέλεσμα σε αυτό το είδος έρευνας».
Το καλύτερο που μπορούν να κάνουν οι επιδημιολογικές μελέτες είναι να βρουν συσχετίσεις μεταξύ περιβαλλοντικών παραγόντων, υγείας και ασθένειας, σε επίπεδο πληθυσμού.
«Είναι σημαντικό να έχουμε κατά νου με αυτόν τον τύπο σχεδιασμού μελέτης ότι δεν μπορείτε να συναγάγετε την αιτιότητα», είπε ο Littlejohns, «αλλά αυτό προσθέτει στην υπάρχουσα βιβλιογραφία ότι η διαταραχή ακοής θα μπορούσε να είναι ένας τροποποιήσιμος στόχος για τη μείωση του κινδύνου ανάπτυξης άνοιας».
Ας μην ξεχνάμε επίσης, αυτή η έρευνα πρότεινε ότι η προστασία των αυτιών μας από βλάβες ακοής, με ωτοασπίδες και βοηθώντας τους ανθρώπους να ακούν καλύτερα με ακουστικά βαρηκοΐας , θα μπορούσαν ενδεχομένως να συμβάλουν στον μετριασμό αυτού του πιθανού παράγοντα κινδύνου άνοιας, ο οποίος επηρεάζει εκατομμύρια σε όλο τον κόσμο
Πολύ λίγοι άνθρωποι στη συγκεκριμένη μελέτη χρησιμοποιούσαν ακουστικά βαρηκοΐας για να μπορούν οι επιστήμονες να καταλήξουν σε ασφαλή συμπεράσματα και θα χρειαστούν κλινικές δοκιμές για να μπορέσουμε να πούμε περισσότερα. Αλλά είναι ένας νέος τομέας έρευνας που μπορεί να προσφέρει ελπίδα για την κατανόηση και την πρόληψη της άνοιας.
Η μελέτη δημοσιεύτηκε στο Alzheimer’s & Dementia: The Journal of the Alzheimer’s Association.
(photo: pixabay)
