Οι άνθρωποι που αναγκάστηκαν να ωριμάσουν νωρίς, εμφανίζουν τις παρακάτω εννιά χαρακτηριστικές συμπεριφορές ως ενήλικες:

• Είναι εξοικειωμένοι με τις ευθύνες
• Ξεχωρίζoυν για την σοφία τους
• «Σύνδρομο του απατεώνα»
• Νιώθουν συναισθηματικά εξουθενωμένοι
• Αδιαπραγμάτευτη ανεξαρτησία
• Δυσκολεύονται να πουν «αντίο»
• Είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο
• Τα όριά τους δεν είναι ξεκάθαρα
• Ψυχική ανθεκτικότητα

Είναι εξοικειωμένοι με τις ευθύνες
Οι άνθρωποι οι οποίοι μεγάλωσαν και ωρίμασαν πιο γρήγορα σε σχέση με την ηλικία τους, έχουν κληθεί να αναλάβουν ευθύνες, συχνά δυσανάλογες με τη συναισθηματική τους ωριμότητα. Ως ενήλικες, νιώθουν ότι είναι φυσικό να αναλαμβάνουν εκείνοι τις ευθύνες, αφού έχουν εμπεδώσει το αίσθημα του καθήκοντος και της ευθύνης από μικρή ηλικία.

Είναι εκείνοι που αναλαμβάνουν τον έλεγχο στα δύσκολα, αφού έχουν έρθει αντιμέτωποι με τις δυσκολίες από μικρή ηλικία. Ως ενήλικες, δεν διστάζουν, ούτε φοβούνται να αναλάβουν ευθύνες, και μπαίνουν μπροστά όταν οι υπόλοιποι «κρύβονται»

Ξεχωρίζουν για τη σοφία τους
Όσοι έχουν ωριμάσει πρώιμα, μπορεί να έχουν αναπτύξει μία ιδιαίτερη αντίληψη και κατανόηση, ένα άλλο επίπεδο συμπόνοιας, και μία ασυνήθιστη αίσθηση ωριμότητας.

Τα παιδιά που ωριμάζουν γρήγορα, έχουν εκτεθεί σε καταστάσεις που τους ανάγκασαν να αποκτήσουν άλλο επίπεδο ωριμότητας. Γι’ αυτό, η ηρεμία και η σοφία που έχουν τους ξεχωρίζει σε σχέση με τους άλλους συνομήλικούς τους.

«Σύνδρομο του απατεώνα»
Παρά το υψηλό επίπεδο ωριμότητας και ικανότητας που διακρίνει τους ανθρώπους οι οποίοι έχουν ωριμάσει πιο γρήγορα από τους άλλους, ενδέχεται συχνά να διακατέχονται από ένα περίεργο σύνδρομο, αυτό του «απατεώνα» , στο οποίο το άτομο παλεύει με συναισθήματα ανεπάρκειας ή ανικανότητας.

Μπορεί οι άνθρωποι αυτοί να αμφιβάλλουν για τα επιτεύγματά τους και να τους κυριεύει ένας επίμονος, εσωτερικευμένος φόβος ότι θα γίνουν ρεζίλι και οι άλλοι θα καταλάβουν ότι είναι «απατεώνες». Γιατί όμως συμβαίνει αυτό; Τα παιδιά που έχουν ωριμάσει πρόωρα, αναλαμβάνοντας ρόλους ενηλίκων, διαμορφώνουν την πεποίθηση ότι, για να αξίζουν, πρέπει πάντα να υπερβαίνουν τις προσδοκίες. Οδηγούνται έτσι, στη διαρκή πίεση της απόδοσης και την αδυναμία να χαρούν την όποια επιτυχία ως δική τους.

Νιώθουν συναισθηματικά εξουθενωμένοι
Οι άνθρωποι που έχουν αναγκαστεί να ωριμάσουν πιο γρήγορα από τους άλλους, κουβαλούν μεγαλύτερο συναισθηματικό φορτίο και μπορεί να ήταν εκείνοι που είχαν την ευθύνη να διευθετούν τις οικογενειακές κρίσεις, να αναλαμβάναν τη φροντίδα των αδερφών ή να διαχειρίζονταν περίπλοκες καταστάσεις που ξεπερνούσαν κατά πολύ τις γνώσεις και τις δυνατότητες της ηλικίας τους.

Στην ενήλικη ζωή τους, είναι πάλι οι έμπιστοι φίλοι και οι άνθρωποι στους οποίους οι άλλοι προστρέχουν για βοήθεια ή συμπαράσταση.

Αδιαπραγμάτευτη ανεξαρτησία
Αν η ανεξαρτησία είναι το αποτέλεσμα της απότομης μετάβασης στην ωριμότητα, τότε οι άνθρωποι συνήθως:

• Προτιμούν να κάνουν τα πάντα μόνοι τους, ακόμη και όταν υπάρχει διαθέσιμη βοήθεια,
• Δεν μπορούν να βασίζονται σε άλλους,
• Εκτιμούν και περιχαρακώνουν όσο τίποτα την αυτονομία τους,
• Στηρίζονται στον εαυτό τους και και τις αξίες τους,

Τα χαρακτηριστικά αυτά, δεν μαρτυρούν απλώς ότι είναι ανεξάρτητοι, αλλά ότι έχουν μάθει να επιβιώνουν, να αντέχουν. Αποτελούν σημάδια ότι στο παρελθόν είχαν κληθεί να τα βγάλουν πέρα μόνοι τους.

Δυσκολεύονται να πουν «αντίο»
Το να αποχωρίζεσαι κάτι ή κάποιον, δεν είναι για κανέναν εύκολο. Οι άνθρωποι πάντα θέλουμε να μείνουμε παραπάνω σε μία σχέση ή μία κατάσταση που μας είναι γνωστή και οικεία, αφού πάντα έχουμε ανάγκη τη σταθερότητα και την προβλεψιμότητα στη ζωή μας. Η αλλαγή, ακόμη και όταν είναι για το καλό μας, φέρνει πάντα μία αναστάτωση.

Οι άνθρωποι που ωριμάζουν πιο γρήγορα από τους άλλους, φοβούνται το ενδεχόμενο του χάους ή των μεγάλων αλλαγών.

Είναι προετοιμασμένοι για το χειρότερο
Μπορεί, στην παρέα, να είναι εκείνοι που προετοιμάζονται πάντα για το χειρότερο σενάριο: σε μία εξόρμηση, παίρνουν πάντα μέτρα ασφαλείας και ετοιμάζουν στρατηγικές διαφυγής σε περίπτωση κινδύνου.

Οι άνθρωποι που έχουν αναγκαστεί να μεγαλώσουν πρόωρα, έχουν την τάση να περιμένουν ότι θα συμβεί κάτι άσχημο, καθώς η ίδια η ζωή τους έχει διδάξει, από πρώτο χέρι, ότι οι καταστάσεις της είναι αναπάντεχες και ότι τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή. Πλέον, ως ενήλικες, είναι σε μία κατάσταση επαγρύπνησης -όχι επειδή είναι απαισιόδοξοι, αλλά επειδή είναι ρεαλιστές.

Τα όριά τους δεν είναι ξεκάθαρα
Τα παιδιά που καλούνται να ωριμάσουν γρήγορα, συχνά αναλαμβάνουν τον ρόλο του γονιού του φροντιστή, ή του συμβουλάτορα για τους φίλους. Είναι τα παιδιά που θα στηρίζουν, θα βοηθήσουν, θα καθοδηγήσουν τους άλλους. Δεν είναι απλώς καλοί φίλοι αλλά κάτι παραπάνω.

Στην ενήλικη ζωή, η τάση αυτή, τους οδηγεί στο να συγχέουν τα όρια στις σχέσεις τους, καθώς έχουν αναγκαστεί να μπουν γρήγορα στις ώριμες σχέσεις των ενηλίκων, με αποτέλεσμα να εξαντλούνται για να καλύψουν τις ανάγκες των άλλων. Ως αποτέλεσμα, δυσκολεύονται να πουν «όχι», ακόμη και σε βάρος της ψυχικής τους ισορροπίας. Η απουσία ξεκάθαρων ορίων είναι ένας μηχανισμός άμυνας που διαμορφώθηκε στην παιδική ηλικία και εξακολουθεί να υπάρχει και στην ενήλικη ζωή.

Ψυχική ανθεκτικότητα
Οι άνθρωποι, στη ζωή των οποίων παρουσιάστηκαν δυσκολίες που δεν ήξεραν πως να αντιμετωπίσουν, έχουν αναπτύξει ψυχική ανθεκτικότητα. Η δύναμή τους δεν διαμορφώθηκε μόνο για λόγους επιβίωσης, αλλά μπορεί να τους βοήθησε να προοδεύσουν και να ανθίσουν στο ταξίδι της ζωής.

Πολλοί άνθρωποι έχουν αναγκαστεί να μεγαλώσουν πιο γρήγορα από ό,τι θα έπρεπε, χωρίς να έχουν άλλη επιλογή. Όμως, η διαμόρφωση του χαρακτήρα και της προσωπικότητάς μας στην ενήλικη ζωή, είναι θέμα δικής μας επιλογής.

(με πληροφορίες από enikos. gr / photo: pixabay)