Οι ψυχολόγοι του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ, Peter Aungle και Ellen Langer, λένε ότι τα ευρήματά τους υποστηρίζουν την ιδέα μιας αμφίδρομης σχέσης νου-σώματος και ότι πρέπει να δοθεί περισσότερη προσοχή στους ψυχολογικούς παράγοντες όταν πρόκειται να βοηθηθούν οι άνθρωποι να αναρρώσουν από τραυματισμούς και ασθένειες.

Οι επιστήμονες εξακολουθούν να προσπαθούν να εντοπίσουν τους τρόπους με τους οποίους η ψυχική στάση επηρεάζει τη σωματική υγεία. Στη συγκεκριμένη έρευνα περιγράφεται ένα εντυπωσιακό παράδειγμα (σχέσης νου-σώματος) που πραγματοποιήθηκε σε εργαστηριακές συνθήκες – και υποδηλώνει ότι η σχέση μεταξύ εγκεφάλου και σώματος είναι μεγαλύτερη απ΄ό,τι πιστεύεται.

«Με βάση τη θεωρία της ενότητας νου-σώματος – η οποία θέτει ταυτόχρονες και αμφίδρομες επιρροές του νου στο σώμα και του σώματος στο μυαλό – υποθέσαμε ότι οι πληγές θα επουλώνονταν πιο γρήγορα ή πιο αργά όταν ο αντιλαμβανόμενος χρόνος χειραγωγήθηκε για να βιωθεί ως μεγαλύτερος ή μικρότερος αντίστοιχα”, γράφουν οι ερευνητές στη δημοσιευμένη εργασία τους.

Για τη μελέτη, ο Aungle και η Langer ενέγραψαν 33 συμμετέχοντες, οι οποίοι υποβλήθηκαν, ο καθένας ξεχωριστά, σε μια ελεγχόμενη διαδικασία θεραπείας βεντούζας, η οποία άφησε μώλωπες στο δέρμα. Αυτό έδωσε στους ερευνητές μια μικρή πληγή που μπορούσαν να παρατηρήσουν.

Οι εθελοντές τραυματίστηκαν ελαφρά με αυτόν τον τρόπο τρεις φορές: μία σε ένα σενάριο κανονικού χρόνου διάρκειας 28 λεπτών, μία σε ένα σενάριο αργού χρόνου που διήρκεσε 28 λεπτά αλλά ήταν σχεδιασμένο να φαίνεται σαν 14 λεπτά (το μισό) και μία φορά σε ένα γρήγορο Χρονικό σενάριο που στην πραγματικότητα διήρκεσε 28 λεπτά, αλλά φάνηκε στους συμμετέχοντες ότι διήρκησε 56 λεπτά (διπλάσια διάρκεια).

Κόλπα όπως η αλλαγή της ταχύτητας του χρονοδιακόπτη, η παρακίνηση των συμμετεχόντων να παρακολουθήσουν βίντεο και η αλλαγή της συχνότητας με την οποία τους ρωτούσαν για τις πληγές τους, χρησιμοποιήθηκαν όλα για να βοηθήσουν στην αλλαγή της αντίληψης του χρόνου που περνάει.

«Παρόλο που ο πραγματικός χρόνος που πέρασε ήταν 28 λεπτά και στις τρεις καταστάσεις, παρατηρήθηκε σημαντικά περισσότερη επούλωση στην κατάσταση Κανονικού χρόνου σε σύγκριση με την κατάσταση αργού χρόνου, στην κατάσταση Γρήγορου χρόνου σε σύγκριση με την κατάσταση Κανονικού χρόνου και στην κατάσταση Γρήγορου χρόνου σε σύγκριση στη συνθήκη Αργού Χρόνου», γράφουν οι συγγραφείς.

Αυτή η περίπλοκη σχέση μεταξύ του νου και του σώματος έχει γοητεύσει από καιρό τους ερευνητές. Είναι μέρος του λόγου για τον οποίο τα εικονικά φάρμακα εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται σε πειράματα: μερικές φορές και μόνο το να νομίζετε ότι υποβάλλεστε σε θεραπεία μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα.

Αλλά ενώ κάτι σαν το συναίσθημα είναι συνήθως κατανοητό ότι επηρεάζει την υγεία (επειδή το άγχος μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή, για παράδειγμα), πιο αφηρημένοι ψυχολογικοί παράγοντες – όπως η αντίληψη του χρόνου – δεν έχουν ακόμη εξεταστεί σωστά.

«Αυτά τα αποτελέσματα υποστηρίζουν την υπόθεση ότι η επίδραση του χρόνου στη σωματική θεραπεία επηρεάζεται άμεσα από την ψυχολογική εμπειρία του χρόνου, ανεξάρτητα από τον πραγματικό χρόνο που έχει περάσει», καταλήγουν οι Aungle και Langer .

Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο Scientific Reports.

(photo: pixabay)