Έχετε αναρωτηθεί πόσο κερδισμένοι βγαίνουν όσοι περπατούν γρήγορα; Η απάντηση είναι παραπάνω από ενθαρρυντική σύμφωνα με τις έρευνες, με τα οφέλη να αφορούν μεγαλύτερη μερίδα του πληθυσμού συγκριτικά με παλαιότερα, με πολλούς ανθρώπους να καταφεύγουν στο ζωηρό περπάτημα για τις μετακινήσεις του είτε από τον φόβο του κορωνοϊού σε συνωστισμένα μέσα μεταφοράς είτε ως μια ευκαιρία διαφυγής από τον εγκλεισμό του σπιτιού.
Το ζωηρό περπάτημα, σύμφωνα με τον καθηγητή Φυσικής Αγωγής, Thomas Yates, από το Πανεπιστήμιο του Λέστερ: είναι ωφέλιμο όσο και το τρέξιμο, με την ταχύτητα να λειτουργεί ως δείκτης της καλής φυσικής κατάστασης μπορεί να εξασφαλίσει έως και 20 περισσότερα χρόνια ζωής, βελτιώνοντας την καρδιαγγειακή υγεία και την πρόσληψη οξυγόνου (ακόμα και αν συνοδεύεται από μια ελαφριά δυσκολία στην αναπνοή) λειτουργεί ως ασπίδα για τον κορωνοϊό.
Ιδιαίτερα για το τελευταίο αυτό στοιχείο, έρευνα του καθηγητή που δημοσιεύτηκε στο International Journal of Obesity, έδειξε ότι στους 400.000 Βρετανούς που αποτέλεσαν το δείγμα της μελέτης, όσοι βάδιζαν αργά είχαν 2,5 φορές μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρή COVID-19 και 3,75 περισσότερες πιθανότητες να πεθάνουν από τη νόσο σε σύγκριση με όσους περπατούσαν γρήγορα, ακόμα και αν είχαν υγιές βάρος σε αντίθεση με συμμετέχοντες γρήγορου βηματισμού και μεγαλύτερο Δείκτη Μάζας Σώματος (ΔΜΣ).
Σύμφωνα με τον καθηγητή, το ζωηρό βάδισμα μεταφράζεται σε 4,83 χλμ/ώρα είναι ή 100 βήματα το λεπτό, με τα οφέλη να μεγιστοποιούνται από την αύξηση και σταθεροποίηση της ταχύτητας στα 6,44 χλμ/ώρα. Ένας βηματομετρητής θα μπορούσε να συμβάλει στην κατάκτηση της επιθυμητής επίδοσης.
Τρία ακόμη οφέλη για τη φυσική μας κατάσταση
Όπως εξηγεί ο Δρ William Bird, Παθολόγος και εμπνευστής της πρωτοβουλίας Health Walks για την προώθηση του περπατήματος ως στοιχείο της καλής ψυχικής και σωματικής υγείας, το ζωηρό βάδισμα συνεισφέρει επιπλέον:
- στο κτίσιμο μυών, ιδίως του γαστροκνήμιου μυός (γάμπα), των τετρακεφάλων (μηροί) και τους μύες του πυρήνα (υποστηρίζουν τη σπονδυλική στήλη), το οποίο θα αυξήσει τον μεταβολικό ρυθμό ηρεμίας
- στην καύση σπλαχνικού λίπους ως άσκηση χαμηλής προς μέτριας έντασης -η έντονη προπόνηση καίει υδατάνθρακες στην καλύτερη αερόβια ικανότητα, την αντοχή δηλαδή της καρδιάς και των πνευμόνων.
Ωστόσο απαιτείται να δίνουμε το 40% τουλάχιστον των δυνατοτήτων μας κατά την προπόνηση.
Πώς όμως γνωρίζουμε το μέγιστο των δυνατοτήτων μας; Η απάντηση βρίσκετε στα μεταβολικά ισοδύναμα (MET), τον δείκτη για το πόσο πρέπει να καταπονηθεί το σώμα κατά μία δραστηριότητα σε σύγκριση με την κατάσταση ανάπαυσης. Όσο περισσότερα μεταβολικά ισοδύναμα απαιτεί μια δραστηριότητα, τόσο πιο ευεργετική είναι αυτή για την αερόβια ικανότητά μας.
Κάθε δραστηριότητα έχει καθορισμένα μεταβολικά ισοδύναμα. Το ζωηρό περπάτημα π.χ. έχει 4 ενώ το τρέξιμο με ταχύτητα 9,66 χλμ/ώρα σχεδόν 10. Ωστόσο το επίπεδο φυσικής μας κατάστασης και η ηλικία ορίζουν τη δική μας ικανότητα για μεταβολικά ισοδύναμα. Μια καθημερινή 20χρονη γυναίκα έχει ανώτατο όριο τα 12,1 μεταβολικά ισοδύναμα ενώ μια 50χρονη 8,2.
ygeiamou/ photo unsplash
